Χρυσές υποσχέσεις – Μαύρο µέλλον

Ένα από τα πιο βρώµικα παιχνίδια κράτους-πολυεθνικών
έρχεται να λάβει χώρα στη ΒΑ Χαλκιδική. Η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ -θυγατρική της καναδικής πολυεθνικής Eldorado Gold Corporation- µε τη θερµή στήριξη του κρατικού µηχανισµού, αναλαµβάνει την εγκατάσταση µεταλλουργίας χρυσού και χαλκού στο όρος Κάκκαβος, στην τοποθεσία Σκουριές, µε ανυπολόγιστες φυσικά συνέπειες για το περιβάλλον και την τοπική κοινωνία: Ένας κρατήρας µε διάµετρο 2000 µ. για επιφανειακή εξόρυξη, ισοπέδωση 4000 στρεµµάτων αρχέγονου δάσους,  λίµνες τελµάτων για την απόθεση των αποβλήτων, µόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής από τη χρήση κυανίου και ο κατάλογος συνεχίζεται για τα 317.000 στρέµµατα που έχει πλέον στη κατοχή της η εταιρία. Απέναντι στα σχέδια αυτά, οι κάτοικοι της περιοχής αντιστέκονται δυναµικά αρνούµενοι να ανταλλάξουν µερικές θέσεις εργασίας σε ένα ακόµη εργασιακό κάτεργο, µε ένα ζοφερό µέλλον σε µία κατεστραµµένη για πάντα γη.

Τον τελευταίο χρόνο ο αγώνας των κατοίκων έχει κλιµακωθεί και ενταθεί, µε µεγάλες λαϊκές συνελεύσεις, διαδηλώσεις στο βουνό και συγκρούσεις µε την αστυνοµία, καταλήψεις δηµαρχείων και συµπλοκές µε τσιράκια της εργοδοσίας των µεταλλείων. ∆ιµοιρίες των ΜΑΤ και κάθε λογής ένστολοι έχουν στρατοπεδεύσει στο βουνό,καταστέλλοντας κάθε διαδήλωση µε τόνους χηµικών, ξυλοδαρµούς, συλλήψεις, εισβολές στις κοινότητες αλλά και στα σπίτια των κατοίκων. Το δάσος, που είναι κοµµάτι της καθηµερινότητας και της ζωής των κατοίκων, αποτελεί  πλέον απαγορευµένη ζώνη για αυτούς, αφού στους µόνους που επιτρέπεται η πρόσβαση είναι στις δυνάµεις του νόµου και της τάξης και στα συνεργεία που έχουν ήδη καταστρέψει δεκάδες χιλιάδες δέντρα.

Κοµµάτι του αγώνα αλλά και δυναµική αντίσταση στη συνεχόµενη καταστολή του,
ο εµπρησµός µηχανολογικού εξοπλισµού της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ΑΕ, τα ξηµερώµατα της Κυριακής 17/2. Χωρίς ειδικούς της βίας, χωρίς πολυλογία και µεγαλοστοµία κάποιοι, παίρνοντας τις τύχες τους στα χέρια τους, έστειλαν ένα χαρµόσυνο χαιρετισµό, κυκλοφόρησαν µια σκέψη σε εκατοµµύρια καθηµερινούς ανθρώπους που βλέπουν και αυτοί εδώ και καιρό το δικό τους δάσος να καταστρέφεται, τις δικές τους λίµνες να δηλητηριάζονται.Το κράτος πανικόβλητο, µπροστά στον αµεσολάβητο και για αυτό ανεξέλεγκτο κοινωνικό αγώνα, απαντάει µε αντίποινα και εξαπολύει κλίµα τροµοκρατίας απέναντι στην τοπική κοινωνία: Η ασφάλεια αντικαθίσταται από  την αντιτροµοκρατική και στα χωριά κυκλοφορούν κουκουλοφόροι και µαύρα τζιπ, προσαγάγονται κάτοικοι και δύο από αυτούς αγνοούνται, ενώ τελικά είναι υπό κράτηση. Συλλέγεται DNA από όλους τους προσαχθέντες, ενώ πραγµατοποιείται σύλληψη µε την πρωτοφανή κατηγορία της ηθικής αυτουργίας. Τα ΜΜΕ, σαν καλοί υποτακτικοί κράτους-αφεντικών, µιλούν για ξενόφερτη βία και µειοψηφίες που αντιδρούν στο έργο. Αφεντικά και το κοντινό τους περιβάλλον, όπως ο Μπουτάρης (των µικροπωλητών, των καστροπλήκτων, των δηµοτικών τελών) και ο ∆ένδιας, παραληρούν για καταστροφή των επενδύσεων, ενώ τα κόµµατα καταδικάζουν όποια πράξη παρεκλίνει της νοµιµότητας προτρέποντάς µας να υποµείνουµε την κρατική βία, διαµαρτυρόµενοι ειρηνικά µέχρι τις επόµενες εκλογές…

Αντίστοιχη καταστολή βέβαια έχουµε δει σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες που οργανώθηκαν, αναπτύχθηκαν και αντιστάθηκαν στις κρατικές βλέψεις για υποτίµηση του περιβάλλοντος, για την υποτίµηση των ζωών µας. Ποιος µπορεί να ξεχάσει τις αντιστάσεις στα µεταλλεία Μποδοσάκη, της Αραβησσού, των χωριών Βαρβάρας-Ολυµπιάδας, του Παγγαίου, αλλά και τους κατοίκους της Κερατέας, και πρόσφατα το ΣΜΑ Ευκαρπίας;

Ο νόµος του κέρδους και των αφεντικών, εν µέσω κρίσης, υπόσχεται επενδύσεις και αναπτυξιακά σχέδια
για τη διάσωση της εθνικής τους οικονοµίας και θα καταστείλει ο,τι σταθεί εµπόδιο στα σχέδιά του. 

Ακόµα και αν η ανάπτυξή τους µοιράζει απλόχερα τοξικά απόβλητα, καρκίνο, καταστροφή ολόκληρων κοινοτήτων και του φυσικού περιβάλλοντος, ανθρώπους απεγνωσµένους από την φτώχεια… Ο καπιταλισµός δεν είναι παρά µια µηχανή θανάτου. Το δόγµα  µηδενικής ανοχής εµφανίζεται επανηλειµµένα µπροστά µας, για να µας θυµίζει ότι κάθε κοινότητα αγώνα και αντίστασης θα έχει να λαµβάνει διώξεις, βία, τροµοκρατία, συλλογές dna, ηθικές αυτουργίες και ο κατάλογος ατέλειωτος.

Κάθε αγώνας που συγκρούεται µε την µετατροπή της ζωής σε εµπόρευµα, του περιβάλλοντος σε πρώτη ύλη, εναντιώνενται στη θυσία των ζωών µας για τα κέρδη κράτους και µεγαλοαφεντικών.  Και οι αγώνες αυτοί δεν είναι για µας νόµιµοι ή παράνοµοι, είναι δίκαιοι και ως τέτοιους θα τους υπερασπιστούµε.

Τίποτα δεν τελείωσε, η εντεινόµενη επίθεση των µηχανών του κέρδους, µε τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ
και τους γορίλλες της καταστολής, θα µας βρίσκει στο δρόµο ολοένα και περισσότερους, ολοένα και πιο αποφασισµένους .

Να φτάσουµε µέχρι το τέλος.