Ημερήσια αρχεία: 2 Ιουλίου, 2021

2 άρθρα

Covid-19: Ο εχθρός δεν είναι αόρατος.

Αν κάτι έχει φανεί με τον πιο εμφατικό τρόπο από την έξαρση της επιδημίας και μέχρι τώρα, είναι πως η υγεία μας, αντί να είναι στο επίκεντρο των πολιτικών που εφαρμόζονται για τη διαχείρισή της, βρίσκεται στο στόχαστρο τους.

Διαχρονικά άλλωστε, η μέριμνα για την υγεία μας από το κράτος και τα αφεντικά, είναι αποκλειστικά ενταγμένη στα πλαίσια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και λειτουργίας ενός μοντέλου καταπιέσεων και εκμετάλλευσης. Αυτό το σύστημα, βασισμένο στον ανταγωνισμό και την αέναη κερδοφορία και λεηλάτηση φυσικών πόρων, γεννά καταστροφές που δεν είναι ούτε το ίδιο σε θέση να αντιμετωπίσει. Η καταστροφή και η εντεινόμενη επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, η μαζική κρεατοβιομηχανία, οι συνθήκες ζωής στις πόλεις, τα εξαντλητικά ωράρια, τα παρεχόμενα επίπεδα περίθαλψης, οι πειραματισμοί στα εργαστήρια και τα μικρά ή μεγάλα ατυχήματα τύπου τσέρνομπιλ που συμβαίνουν ανά καιρούς, μόνο άσχετα δεν είναι. Και αυτό το σύστημα, ακόμα και τώρα, δεν υπόσχεται τίποτα διαφορετικό, ούτε επιτρέπει όρια αμφισβήτησης. Η καπιταλιστική ευημερία, η ανάπτυξη, όπως και οι καταστροφές (πόλεμοι, οικονομική κρίση, πανδημίες κα) αποτελούν τα απότοκα τέκνα του ίδιου συστήματος.

Συνέχεια ανάγνωσης

Λίγα λόγια για το νομοσχέδιο για τα “ζώα συντροφιάς”: Μια κριτική για την οριοθέτηση της ύπαρξης, της συνύπαρξης & η εφιαλτική λογική της εξάλειψης της ζωής.

Αδέσποτα Ζώα σε Αδέσποτες Πλατείες

Μέσα στους τελευταίους μήνες, άρχισε να σχηματοποιείται και έχει πάρει το δρόμο της ψήφισης, ένα καινούριο νομοσχέδιο με τίτλο «νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς, πρόγραμμα ΑΡΓΟΣ». Με τον όρο «ζώα συντροφιάς», η βασική αναφορά είναι στα γατιά και τα σκυλιά. Τα 2 είδη ζώων δηλαδή με τα οποία έχουν αναπτυχθεί οι πιο συνήθεις, βαθιές και διαχρονικές συντροφικές σχέσεις με τον άνθρωπο, βασικοί κάτοικοι των τόπων που ζούμε σε μία συνέχεια χρόνων, και με παράλληλες πορείες εξέλιξης μας μαζί τους. Και με τον όρο «ευζωία», εννοείται η υποβάθμιση τους ως αυτόνομες υπάρξεις, οι ευθανασίες, οι εγκλεισμοί, ο έλεγχος των πληθυσμών και της καθημερινότητάς τους, η οριοθέτηση της φροντίδας που μπορεί να έχουν. Άσχετα με οποιαδήποτε υπόνοια για απαραίτητο πλαίσιο που θα τους προσφέρει υγεία, ασφάλεια και ελευθερία, το νομοσχέδιο, με αρκετή σαφήνεια, ορίζει τους τρόπους συν-ύπαρξής τους, την αποδεκτή αλληλεπίδρασή μας μαζί τους, τη συρρίκνωση της αδέσποτης ζωής και θέτει ξεκάθαρα ζήτημα χρησιμότητάς τους.

Συνέχεια ανάγνωσης