Ημερήσια αρχεία: 25 Φεβρουαρίου, 2022

Μία συνεχιζόμενη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με τη μία κρίση να ξεκινάει πριν τελειώσει η προηγούμενη. Κρίσεις που δεν είναι δικές μας, αλλά που μας ζητάνε να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη για τα σπασμένα τους, να βάλουμε πλάτη στη διαχείρισή τους που ισοπεδώνει πολλές από εμάς, και ειδικά όσες δε χωρούν στις κυρίαρχες ταυτότητες.

Όσα μέτρα επιβλήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια στα πλαίσια της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, και όσα άλλα έρχονται αντιδραστικά στο προσκήνιο, όλα έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους πάνω σε εμάς και στις κοινωνικές σχέσεις. Και συνεχίζουν ακόμα…

Οι υγειονομικές ζώνες δημιουργούν νέα περιφραγμένα πεδία, τα σημεία ελέγχου της κυκλοφορίας μας απλώθηκαν στην πόλη και κανονικοποιήθηκαν. Η περαιτέρω διάλυση του ΕΣΥ και της πρωτοβάθμιας περίθαλψης βαθαίνει σταθερά, οι συνθήκες και η ποιότητα της περίθαλψης για τις νοσούντες από covid-19 παραμένει τραγική. Οι εκβιασμοί της άμεσης και έμμεσης υποχρεωτικότητας για τις ανεμβολίαστες συνεχίζονται, με το κόστος των απαιτούμενων τεστ που βαραίνει τις ίδιες, το μηνιαίο πρόστιμο των -προς το παρόν- ηλικιακών ομάδων άνω των 60 ετών, με αποκλεισμούς από την κοινωνική ζωή και τη στοχοποίηση τους ως επικίνδυνες, ως απαιτήσεις σε χώρους εργασίας…

Στο πεδίο των εργαζομένων στη βιομηχανία της υγείας, συγκεκριμένα, όσες παραμείνουν ανεμβολίαστες μετά και τις 31 Μαρτίου απειλούνται πλέον με απόλυση. Αφού ήδη έχουν προηγηθεί μήνες απλήρωτης αναστολής εργασίας, χωρίς καν ασφαλιστική κάλυψη, χωρίς να μπορούν συνολικά να εξασκήσουν το επάγγελμά τους την περίοδό αυτή. Και αφού ήδη έχουν συνολικά συκοφαντηθεί, τόσο από τη Δεξιά όσο και από την Αριστερά, με αφορμή αυτήν την επιλογή τους, το έδαφος έχει προλειανθεί. Και όσο κι αν τα αφηγήματα γύρω από την ανάγκη εμβολιασμού τους έχουν καταρρεύσει και επίσημα εδώ και καιρό, φαίνεται πως αυτή είναι η αντιμετώπιση που επιφυλάσσεται σε όσες τόλμησαν να αμφισβητήσουν εξαρχής την κυρίαρχη επιστημονική αλήθεια του εμβολιασμού έναντι της covid-19.

Ο αγώνας των εργαζομένων στη βιομηχανία της υγείας που τέθηκαν σε αναστολή και απειλούνται με απόλυση, που εναντιώνονται σε παλιούς και νέους διαχωρισμούς, είναι και δικός μας αγώνας. Μεταξύ άλλων, είναι αγώνας απέναντι στην αναδιάρθρωση του ΕΣΥ (ένα ΕΣΥ με εργασιακές σχέσεις λάστιχο, συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα, την ασθενή να μετατρέπεται σε πελάτισσα, αποκλεισμούς κομματιών του πληθυσμού…). Μία αναδιάρθρωση που ήδη συντελείται, και έχει πατήσει πάνω σε αυτήν τη συνθήκη αναστολών και απολύσεων.

Χαμένες πότε-πότε τα τελευταία δύο χρόνια από τις εξελίξεις και την ένταση της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, το συλλογικό παρέμεινε η μόνη διέξοδος που πραγματικά είχαμε στο να αντιπαλέψουμε τα αδιέξοδα του κόσμου της κυριαρχίας, τους φόβους μας, τα οικονομικά μας στενέματα, την ψυχολογική μας καταρράκωση… Στους αδιαμεσολάβητους συλλογικούς αγώνες θα βασιστούμε για να συνεχίσουμε να στεκόμαστε η μία δίπλα στην άλλη, για να απαντήσουμε σε κάθε κρίση τους, όπως και αν αυτή ονομάζεται. Για να επιτεθούμε στον κόσμο των διαχωρισμών και της εκμετάλλευσης.

Eνάντια στα green pass, τις αναστολές και τις απολύσεις.

Για να μη συνηθίσουμε στις φρίκες, τη ματαιότητα και τις θανατοπολιτικές, στη διαρκή επιτήρηση της ζωής μας.

Για να μη συνηθίσουμε σε νέους -υγειονομικούς- διαχωρισμούς, αλλά για να επιτεθούμε στη βία των διαχωρισμών με βάση το φύλο, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, τη φυλή, την καταγωγή, την τάξη…

Κοινοί αγώνες εργαζομένων και εξυπηρετούμενων υπηρεσιών περίθαλψης, ενάντια στη διάλυση του ΕΣΥ και την επικείμενη αναδιάρθρωσή του.

Απολύσεις

Μετά τις αόρατες απολύσεις σε όλους τους κλάδους του ιδιωτικού τομέα λόγω μη εμβολιασμού (ακόμα και εναεριτών της ΔΕΗ!!!), τις απολύσεις συμβασιούχων στα νοσοκομεία, έρχονται και οι απολύσεις μονίμων υπαλλήλων της περίθαλψης.

Για το καλό μας

Με όχημα το καλό αυτού που αποκαλούν δημόσια υγεία (και παρά το φιάσκο του τείχους ανοσίας) κατέστρεψαν εδώ και 2 χρόνια την όποια δημόσια περίθαλψη και τα εργασιακά δικαιώματα. Με την κατάργηση της πρωτοβάθμιας φροντίδας, το κλείσιμο των εξωτερικών ιατρείων των νοσοκομείων, τη μετατροπή των νοσοκομείων σε μονοθεματικά, την αποψίλωση όλων των λειτουργιών για να λειτουργήσουν τα εμβολιαστικά κέντρα και τέλος το κλείσιμο νοσοκομείων για να γίνουν εμβολιαστικά κέντρα, όπως είδαμε όψιμα να συμβαίνει με το Παίδων Πεντέλης. Ενώ ταυτόχρονα σιωπή για τα φακελάκια, τα απογευματινά ιατρεία, τις λίστες αναμονής των χειρουργείων που στόμωσαν ακόμα περισσότερο. Σιωπή για το στίβαγμα στα τμήματα επειγόντων περιστατικών, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα σχολεία και στα εργοστάσια. Η κοινωνική αποστασιοποίηση κι αυτή για το καλό μας, εφαρμόστηκε μόνο στις διαμαρτυρίες και επιτεύχθηκε για τους κοινωνικούς αγώνες. Για το καλό μας όλα αυτά. Για το καλό μας και οι απολύσεις υγειονομικών. Συνέχεια ανάγνωσης →

It’s the end of the world as we know it…

Διανύοντας ήδη τον τρίτο χρόνο από την κήρυξη της πανδημίας της COVID 19 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, μπορούμε πια να πούμε με βεβαιότητα ότι ο κόσμος όπως τον ξέραμε έχει τελειώσει. Έχουμε περάσει σε μία νέα εποχή, όπου τίποτα δεν είναι το ίδιο: οι ανθρώπινες σχέσεις αποστειρώθηκαν από την φυσική επαφή, η επιβολή της εξουσίας πάνω στο ανθρώπινο σώμα φαντάζει αυτονόητη και η καθημερινή δυστοπία του ελέγχου και της υποταγής είναι η νέα κανονικότητα.

Σ’ αυτή τη συνθήκη, αρνούμενοι να δεχτούμε τον θαυμαστό αυτό καινούργιο κόσμο, βρεθήκαμε μαζί προσπαθώντας να αμφισβητήσουμε έμπρακτα τις κυρίαρχες επιταγές. Εργαζόμενες και εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, από διαφορετικές θέσεις η καθεμιά μας, ζήσαμε και ζούμε καταστάσεις που αν στην αρχή ήταν πρωτόγνωρες και μας έκαναν να σαστίσουμε, πλέον μόνο με οργή μπορούν να μας γεμίσουν.

Από την αρχική αυτοθυσία των υγειονομικών που κλήθηκαν να δουλέψουν με ελάχιστα μέσα ατομικής προστασίας, περάσαμε στον βούρδουλα των αναστολών, των απολύσεων, των εξαντλητικών ωραρίων χωρίς ρεπό και άδειες. Από τα αυτονόητα της παροχής ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών σε όλους τους ασθενείς μας χωρίς διακρίσεις, περάσαμε στους διαχωρισμούς των ασθενών με βάση την εμβολιαστική κατάσταση για την COVID, με βάση το πόσο μπορεί να αντέξει η τσέπη της καθεμίας και του καθενός για να έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα.

Η έννοια της Δημόσιας Υγείας ως εργαλείο διαχείρισης πληθυσμού

Κεντρικό ρόλο στη διαχείριση της πανδημίας από το κράτος κατέχει το αφήγημα της «Δημόσιας Υγείας». Η έννοια αυτή εμφανίζεται ως μία αυτονόητη, αντικειμενική και πανανθρώπινη έννοια, ενώ αποκρύπτεται ότι αυτό που επικαλούνται ως Δημόσια Υγεία, το τι είναι καλό και τι όχι για εμάς, καθορίζεται από τα ίδια τα αφεντικά και την οικονομία της αγοράς. Αποτελεί ακόμα ένα εργαλείο ελέγχου και καταστολής. Στο όνομά της θα συντελεστούνε όλα τα κρατικά εγκλήματα: θα επιβληθούν κάθε λογής κατασταλτικά μέτρα περιορισμού των ανθρώπινων επαφών, των συναθροίσεων, της κυκλοφορίας. Θα επινοηθεί ο νέος εσωτερικός εχθρός (αφού για τους εξωτερικούς δαπανήθηκαν εκατομμύρια στους εξοπλισμούς…): οι ανεμβολίαστοι. Συνέχεια ανάγνωσης →

Lock Down, κατ’ οίκον εγκλεισμός, sms ή 300 ευρώ για να ξεμυτίσουμε, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Υποχρεωτικά rapid test για να πάμε στη δουλειά, πληρωμένα από την τσέπη μας, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Απομόνωση φυλακισμένων, έγκλειστων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Εξόντωση αστέγων, διαμενόντων σε πρόχειρα καταλύματα, ατόμων εξαρτημένων από παράνομες ουσίες, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ…  Τουριστική βιομηχανία χωρίς κανέναν περιορισμό, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Στοιβαγμένοι η μία πάνω στον άλλο στους χώρους δουλειάς, τα σχολεία τα ΜΜΜ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Τηλεργασία, τηλεκπαίδευση,  ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Μετά θάνατο εκτοπισμός, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Παραβίαση ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Υποχρεωτικοί εμβολιασμοί σε υγειονομικούς (διά νόμου) και σε άλλους κλάδους (άτυπα), ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Εμβολιασμένοι κατά ανεμβολίαστων, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Μετακύλιση της ευθύνης στους ανεμβολίαστους, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Φυλετικοί, εθνικοί, θρησκευτικοί, υγειονομικοί διαχωρισμοί/αποκλεισμοί… ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Πρόστιμα στους/ις ανεμβολίαστες/ους άνω των 60, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Συνθήκες απομόνωσης/εγκλεισμού για νοσηλευόμενους/ες σε ψυχιατρεία, άθλιες συνθήκες για κάθε ασθενή, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Νοσοκομεία μίας νόσου, Κέντρα Υγείας μόνο για εμβολιασμούς, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ… Αναστολές, απολύσεις, πλήρης ιδιωτικοποίηση της περίθαλψης, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ…

ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ;