αντιμιλιταρισμός
13 άρθρα
Και αν γίνει πόλεμος στρατηγέ…
Ξυπνάμε σε μια κοινωνία που:
Προσπαθεί να ορίζει τις κανονικότητες, τις συμπεριφορές μας και την ύπαρξή μας. Μας θέλει πειθήνιες, να σεβόμαστε το θεσμό της οικογένειας, να κάνουμε το σταυρό μας, να αγαπάμε τη μαμά πατρίδα, να ζούμε straight έρωτες, Συνέχεια ανάγνωσης
Η “ολοκλήρωση ενός έθνους” έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση τη δημιουργία του κράτους, που κατέχει το μονοπώλιο στη βία, εμπεδώνοντας την κυριαρχία, διαχειριζόμενο το πλήθος. Ο στρατός, ως μέσο άσκησης, επιβολής και διαφύλαξης της πολιτικής εξουσίας μέσα σε ένα οικονομικοπολιτικό πλαίσιο περιφράξεων και κοινωνικών διαιρέσεων (ταξικών, έμφυλων, φυλετικών κ.α.) θα εκπληρώσει με οποιοδήποτε μέσο τον εκάστοτε πολιτικό, οικονομικό, θρησκευτικό “ιερό σκοπό” και θα αναλάβει την εξόντωση οποιουδήποτε καθορίζεται ως “άλλος” είτε από το ίδιο το ελληνικό κράτος είτε από τους “συμμάχους” του.
To παρακάτω κείμενο όπως και η αφίσα είναι απο την συλλογικότητα Κανάιμα-Πρωτοβουλία ενάντια στο μιλιταρισμό και αφορα την αλληλεγγύη σε 7 διωκόμενες-ους που συμμετείχαν σε παρέμβαση διαμαρτυρίας ενάντια στη παρουσίαση του βιβλίου του «ποια Τουρκία, ποιοι Τούρκοι» .
Εκδήλωση: Μιλιταρισμός και αντιμιλιταρισμός στην ισραηλινή κοινωνία την πέμπτη 8/9 στις 19:00 στην πλατεία κουλέ καφέ από το συντονισμό για την ολική άρνηση στράτευσης.
Θα συμμετέχει μέλος απο την αναρχοκομμουνιστική οργάνωση “Unity” που δραστηριοποιείται στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.
θα ακολουθήσει καφενείο οικ. ενίσχυσης για τα έξοδα της εκδήλωσης
Μπροσούρα από την αντιμιλιταριστική εκδήλωση 25/11 με τον τίτλο:
“Λογοτεχνικές ψηφίδες του αντιμιλιταριστικού – αντιπατριωτικού αγώνα (Μέρος Α΄)”
Θεώδωρου Λασκαρίδη: “Το φονικό μοιραίο βόλι” (1920-1921)
Στρατή Μυριβίλη: “Πολεμος” (1928), “Η ζωή εν τάφω” (1924)
Χρίστου Ριζόπουλου: “Αναμνήσεις από το καλπάκι” (1933)
H μπροσούρα τυπώθηκε από την τυπογραφική collectiva Druck (θεσσαλονίκη) και διατίθεται χωρίς αντίτιμο – με ελεύθερη συνεισφορά.
“Ήμουν στον στρατό δυο χρόνια. Τα δυο χρόνια αυτά ήταν αρκετά για να καταλάβω πως οι σφαγές που γινόταν δεν είχαν κανένα νόημα. Εγώ δεν δέχτηκα να σκοτώσω κανέναν γιατί καμιά από τις δυο πλευρές- τις τρείς – πέντε -δέκα κανείς δεν ξέρει πόσες πια πλευρές- δεν μάχεται για κάποιο ιδανικό, παρά για τα συμφέροντα λίγων αφεντικών και για να κάνουν το παιχνίδι των Αμερικάνων, των Γερμανών, των πολυεθνικών.”
Λόγια Σύριου πρόσφυγα
Όλο το κείμενο εδώ: prosfigess