άρνηση στράτευσης
Και αν γίνει πόλεμος στρατηγέ…
Ξυπνάμε σε μια κοινωνία που:
Προσπαθεί να ορίζει τις κανονικότητες, τις συμπεριφορές μας και την ύπαρξή μας. Μας θέλει πειθήνιες, να σεβόμαστε το θεσμό της οικογένειας, να κάνουμε το σταυρό μας, να αγαπάμε τη μαμά πατρίδα, να ζούμε straight έρωτες, Συνέχεια ανάγνωσης
Η “ολοκλήρωση ενός έθνους” έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση τη δημιουργία του κράτους, που κατέχει το μονοπώλιο στη βία, εμπεδώνοντας την κυριαρχία, διαχειριζόμενο το πλήθος. Ο στρατός, ως μέσο άσκησης, επιβολής και διαφύλαξης της πολιτικής εξουσίας μέσα σε ένα οικονομικοπολιτικό πλαίσιο περιφράξεων και κοινωνικών διαιρέσεων (ταξικών, έμφυλων, φυλετικών κ.α.) θα εκπληρώσει με οποιοδήποτε μέσο τον εκάστοτε πολιτικό, οικονομικό, θρησκευτικό “ιερό σκοπό” και θα αναλάβει την εξόντωση οποιουδήποτε καθορίζεται ως “άλλος” είτε από το ίδιο το ελληνικό κράτος είτε από τους “συμμάχους” του.
Εκδήλωση: Μιλιταρισμός και αντιμιλιταρισμός στην ισραηλινή κοινωνία την πέμπτη 8/9 στις 19:00 στην πλατεία κουλέ καφέ από το συντονισμό για την ολική άρνηση στράτευσης.
Θα συμμετέχει μέλος απο την αναρχοκομμουνιστική οργάνωση “Unity” που δραστηριοποιείται στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.
θα ακολουθήσει καφενείο οικ. ενίσχυσης για τα έξοδα της εκδήλωσης
Στις 25 Φλεβάρη, μέρα του στρατοδικείου του ολικού αρνητή στράτευσης Μ.Τ., πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με άλλες συλλογικότητες και αλληλέγγυο κόσμο, στην στρατολογία Θεσσαλονίκης και στο στρατοδικείο επίσης. Εκεί μεταξύ άλλων μοιράστηκε και το παρακάτω κείμενο:
Στις 25 Φλεβάρη 2016 δικάζεται σε δεύτερο βαθμό ο ολικός αρνητής στράτευσης Μιχάλης Τόλης, στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης. Έχει ήδη καταδικαστεί για ανυποταξία σε καιρό ειρήνης 2 φορές τα τελευταία 3 χρόνια. Παράλληλα, του έχει επιβληθεί 2 φορές το πρόστιμο των 6000 ευρώ το οποίο καταχωρείται στην εφορία και τοκίζεται.
Ξέραμε ότι αρχικά «στο μυαλό ήταν ο στόχος»… , είδαν όμως ότι δεν έφτανε αυτό για να καταστείλει την ολοένα και αυξανόμενη αντίδραση. Και έτσι, παράλληλα, στοχεύσαν και στην «τσέπη». Η οικονομική καταστολή, αλλά και ο φόβος αυτής, παραλύει οποιονδήποτε σκέφτεται να εναντιωθεί στη θέληση του κράτους. Σκοπός τους είναι να καταστήσουν αδύνατο ή δύσκολο να ζήσει με αξιοπρέπεια όποιος αντιστέκεται. Έτσι λοιπόν, εκτός από τα εντάλματα, τις συλλήψεις και τις δίκες, στην περίπτωση όσων αρνούνται να υπηρετήσουν τη «μητέρα πατρίδα», η ίδια τους τιμωρεί με επαναλαμβανόμενα πρόστιμα που χρεώνονται στο φορολογικό μητρώο τους.
Για ποιόν λόγο χρειαζόμαστε τον στρατό; Διαλέξτε τη σωστή απάντηση.
- Για να προστατέψει την πατρίδα από τις εξωτερικές απειλές.
- Για να γαλούχησει υπάκουους πολίτες.
- Για να βοηθήσει την αστυνομία στην εσωτερική καταστολή.
Τις προηγούμενες μέρες, στο πλαίσιο των παρεμβάσεων των δράσεων αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης για το θέμα της άρνησης στράτευσης – με αφορμή το επερχόμενο στρατοδικείο του ολικού αρνητή στράτευσης Μ. Τ. – παρεμβήκαμε και σε εφορίες της θεσσαλονίκης μαζί με άλλες ομάδες και άτομα.
Στο πλαίσιο της παρέμβασης μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:
Ούτε μια ώρα στο στρατό
Ούτε ένα ευρώ στα ταμεία τους
Καμία ποινική ή οικονομική δίωξη στους ολικούς αρνητές στράτευσης!
Δίκαια αναρωτιέται κάποιος γιατί μια παρέμβαση κατά του στρατού γίνεται σε ένα χώρο όπως η εφορία. Η πρώτη απάντηση είναι προφανής αν αναλογιστούμε ότι, μόνο για το 2015, για στρατιωτικές δαπάνες είχαν προϋπολογιστεί 3,3 δις ευρώ. Σε αυτά, δεν προστίθενται έξοδα που είτε υπάγονται στα «μυστικά κονδύλια» του κράτους είτε σε μίζες εξοπλιστικών και τα δικαστικά έξοδα για τη δίωξη αυτών. Αυτά τα χρήματα είναι μαζεμένα από την φορολογία όλων των πολιτών. Σε αυτά, προστίθενται πολλά ακόμα εκατομμύρια που λαμβάνονται μέσω κονδυλίων από την Ε.Ε. Φανταστείτε τα χρήματα αυτά να διατίθεντο για άλλους σκοπούς…
«Ο στρατός είναι ο λαός», δήλωσε πρόσφατα ο Π. Καμμένος. Κι όμως, δε φαίνεται να πείθει αρκετούς που δεν έχουν σκοπό να γίνουν κρέας για τα κανόνια και έτσι εκδικητικά δέχονται διώξεις, στρατοδικεία και πρόστιμα. Κάποιοι ενοχλούνται σφόδρα όταν κάποιοι αμφισβητούν τη σημασία του στρατού και αντιτίθενται, τόσο που όλα αυτά τα χρόνια αυξάνουν τη καταστολή και το κυνήγι όποιων αρνούνται να καταταγούν, ώστε να τους εξοντώσουν αλλά και να αποτρέψουν άλλους να πράξουν το ίδιο.
Κάθε αγόρι-άντρας σε αυτή τη χώρα έχει την υποχρέωση να δώσει 9 μήνες (ή και παραπάνω) για να εκπαιδευτεί να προστατεύσει την “πατρίδα” – να εκπαιδευτεί να πολεμήσει τον εχθρό. Όλοι και όλες μας το θεωρούμε φυσιολογικό.
Αλλά για ποιόν πόλεμο μιλάμε; Ποιός ξεκινάει έναν πόλεμο;
Κάποιος σαν εμάς, που κάθε μέρα παλεύουμε για την επιβίωση μας και την αξιοπρέπεια μας, ανεξαρτήτως ποιας πλευράς των συνόρων βρισκόμαστε, και ποιας σημαίας ο ίσκιος πέφτει πάνω μας;
Ποιός είναι ο εχθρός μας;