Δεύτερο φθινόπωρο φέτος μετά την έξαρση της πανδημίας, και η ανεπανάληπτη εμπειρία της κρατικής διαχείρισής της συνεχίζεται. Οι δύο επόμενες εβδομάδες που είναι αδιάκοπα κρίσιμες από πέρυσι, όπως μας λένε, δεν έχουν τελειωμό. Αυτοί μιλάνε με νούμερα κρουσμάτων και ποσοστών, εμείς μετράμε ανασφάλειες, φόβους, καταθλίψεις, μοναξιές και αφραγκιές, ενώ παράλληλα ανησυχούμε για τις πιο ευάλωτες ανάμεσά μας.
Συνοδευτικό κειμένακι τραπεζιού για την προβολή από την Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης εδώ.
Που το τζαιρό που ήμουν σκολείο είχα μες το νου μου ότι το κομμάτι του βορρά ήταν απλά μια έρημος, με βάρβαρους που απλώνεται τζαι δεν έσχει τελειωμό.
Στις 29/09/2019, φωτιά ξεσπάει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη μόρια της Λέσβου, με αποτέλεσμα το θάνατο της Φεριντέ Ταγίκ από το Αφγανιστάν. Κατά τύχη δεν υπήρξαν περισσότεροι νεκροί, καθώς στο στρατόπεδο που επίσημα χωράει περίπου 3.000 άτομα, ‘φιλοξενούνται’ πάνω από 12.000. Στο ίδιο κολαστήριο, τέσσερις μόλις μέρες πριν από τη φωτιά, έχασε τη ζωή του ένα πεντάχρονο αγόρι όταν ένα φορτηγό πέρασε πάνω από το χαρτόκουτο μέσα στο οποίο έπαιζε.
Την ίδια μέρα στον Άγιο Βασίλειο Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια καταδίωξης από μπάτσους, αυτοκινήτου που μετέφερε μετανάστ[ρι]ες χωρίς χαρτιά, προκαλείται τροχαίο με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ένας 65χρονος κάτοικος της περιοχής. Οι μπάτσοι αποκρύπτουν τη συμμετοχή τους στο συμβάν, δηλαδή τη λυσσασμένη καταδίωξη μέσα σε κατοικημένες περιοχές και μιλούν απλά για σύγκρουση δύο οχημάτων. Το γεγονός αυτό δεν είναι μεμονωμένο: τα τελευταία δύο χρόνια στον οδικό άξονα της Εγνατίας έχουν γίνει δεκάδες καταδιώξεις οχημάτων που μεταφέρουν μετανάστ[ρι]ες με αποτέλεσμα εκατοντάδες τραυματισμούς και τουλάχιστον 30 θανάτους. Και ο κατάλογος των νεκρών μεγαλώνει. Δεν πρόκειται για ατυχήματα, είναι ξεκάθαρες δολοφονίες και άμεσες συνέπειες της μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους.
Σχεδόν αόρατοι
Τα περιστατικά αυτά δεν είναι παρά δύο από τα χιλιάδες που φανερώνουν τη σκληρή πραγματικότητα των μεταναστ[ρι]ών. Όσοι γλιτώσουν το θάνατο και την επαναπροώθηση μέχρι να φτάσουν εδώ, καταλήγουν εγκλωβισμένοι στα άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης/γκέτο, όπως υπαγορεύεται από τη συμφωνία μεταξύ EE και Τουρκίας πάντα μακριά από αστικά κέντρα και “μακριά από εμάς”.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ΝΔ συνεχίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ με συστηματικές εκκενώσεις καταλήψεων στέγασης μεταναστ[ρι]ών. Απομακρυνόμενοι βίαια από εκεί, οι άνθρωποι αυτοί εγκαταλείπουν στοιχειώδεις συνθήκες φιλοξενίας και διαβίωσης, όπως πρόσβαση σε ευκαιριακές εργασίες για εισόδημα ή σε σχολεία για τα παιδιά, αλλά και τη στήριξη και αλληλεπίδραση με ντόπιους. Παράλληλα, μέσω της πρακτικής αυτής, εκμηδενίζεται η πιθανότητα συντονισμού τους και η δημιουργία κοινοτήτων αγώνα, διατηρώντας τους αόρατους και απομονωμένους.
Ωστόσο, ακόμα και σ’ αυτούς που είχαν ξεφύγει από τα γκέτο των στρατοπέδων συγκέντρωσης (ανοιχτού ή κλειστού τύπου), υψώνονται διαφορετικές περιφράξεις. Η απόδοση ΑΜΚΑ σε μετανάστ[ρι]ες εξασφάλιζε πρόσβαση σε εμβολιασμούς και δημόσια περίθαλψη και η κατάργησή της εξυπηρετεί σαφώς την πολιτική του απαρτχάιντ. Χωρίς αυτόν, οι μετανάστ[ρι]ες εξαρτώνται πλήρως πια από τα στρατόπεδα όσον αφορά σχετικές υπηρεσίες. Οι επιδημίες που θα ενσκήψουν στους ανεμβολίαστους θα χρησιμοποιηθούν αδίστακτα από ΜΜΕ ως απόδειξη του εμετικού αφηγήματος περί «υγειονομικής βόμβας».
Μόνιμα ανεπιθύμητοι
Την ώρα που οι οδοί μεταφοράς ενέργειας, τα κοντέινερ εμπορευμάτων και τα τουριστικά αεροπλάνα διασχίζουν ανενόχλητα τα σύνορα, η διαρκής μετακίνηση πληθυσμών για αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής ή λόγω της όξυνσης συρράξεων σε Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή παραμένει απαγορευμένη. Η μόνη πιθανή μετακίνηση για τους μετανάστες διαμέσου χωρών υποδοχής είναι μέσα από δίκτυα διακινητών, ενώ η άρνηση για την παροχή χαρτιών και ο εξαναγκασμός διαβίωσής τους μέσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είναι τίποτα άλλο παρά μεθοδευμένη εγκληματοποίηση της ίδιας τους της ύπαρξης.
Η αδιάκοπη βία που δέχονται οι μετανάστ[ρι]ες, από τη στιγμή που θα προσπαθήσουν να περάσουν τα σύνορα, οδηγεί στην εξαθλίωση, ενώ στόχος της είναι η διατύπωση ενός ξεκάθαρου μηνύματος προς αυτές: εδώ δεν υπάρχει παρόν, δεν υπάρχει μέλλον, δεν υπάρχει ελπίδα. Οι μορφές της βίας σε κάθε πτυχή της ζωής των μεταναστριών αποσκοπούν στο να καμφθούν οι οποιεσδήποτε αντιστάσεις τους και να εξαπλωθεί ένα καθεστώς φόβου, σιωπής και υποταγής στην υπόλοιπη κοινωνία.
Ελληνική φιλοξενία
Οι ντόπιοι νοικοκυραίοι, οι φιλήσυχοι και νομοταγείς πολίτες και φυσικά οι φασίστες συνεχίζουν την κατάσταση αποκλεισμού στα ελάχιστα περιθώρια που άφησε το κράτος. Επιθέσεις και τραμπουκισμοί σε μετανάστ[ρι]ες γίνονται σε τακτική βάση, εντός και εκτός των στρατοπέδων συγκέντρωσης, τις περισσότερες φορές με τις πλάτες των τοπικών θεσμών, του κατασταλτικού μηχανισμού και του παπαδαριού. Ακόμη περισσότερο, τέτοια γεγονότα δίνουν πάτημα στην εκκλησία να αναπαράξει τον γνωστό ξενοφοβικό της λόγο, και στο κράτος με τη σειρά του, να συμμετάσχει με πλήρη ανοχή προς τους δράστες ή να παραστήσει το σωτήρα που επιλύει την «τεταμένη κατάσταση». Χαρακτηριστικό το πρόσφατο περιστατικό στα Βρασνά, όπου λεωφορεία μετέφεραν μετανάστ[ρι]ες με σκοπό να εγκατασταθούν σε καταλύματα στην περιοχή και οι κάτοικοι τελικά κατάφεραν να εμποδίσουν την παραμονή τους εκεί. Στην Καλαμαριά και στη Νάουσα ακόμα και φήμες για εγκατάσταση μεταναστ[ρι]ών στάθηκαν ικανές για πραγματοποίηση συγκεντρώσεων «διαμαρτυρίας» εθνικά υπερήφανων υπερασπιστών.
Μετανάστ[ρι]ες, μη μας αφήνετε μόνες με τους Έλληνες!
Οι μετανάστ[ρι]ες δεν ταιριάζουν σε καμιά από τις ιστορίες που συναρμολογούν αυτό που ονομάζεται «εθνικός κορμός» και έτσι το πολιτικό κοινωνικό κόστος για την οποιαδήποτε κακομεταχείρισή τους είναι ελάχιστο. Για μας, οι εθνικές αφηγήσεις από την πλευρά του κράτους και οι χειρισμοί, όπως και οι “από τα κάτω” αντιδράσεις πατριωτισμού και ξενοφοβίας προς τις μετανάστ[ρι]ες είναι οι δυο όψεις του ίδιου απαίσιου νομίσματος, που σκοπό έχει την εδραίωση κυρίαρχων ταυτοτήτων, την υποτίμηση και εν τέλη το ξέβρασμα οποιουδήποτε δεν ταιριάζει με αυτές. Έτσι, όταν ακούμε για πλατείες όπου θ’ ακούγονται μόνο ελληνικά, παράπονα για κρατικά (ή ευρωπαϊκά) λεφτά που πάνε στους μετανάστες και παραληρήματα για εξισλαμισμό, απαντάμε ότι η θέση μας στην αλυσίδα της εκμετάλλευσης μας τοποθετεί απέναντι σε κάθε εκφραστή βίας προς τις μετανάστ[ρι]ες και δίπλα σε αυτές, σε κοινότητες αγώνα και διεκδικήσεων. Η επιλογή να στεκόμαστε μαζί τους, δεν εκπορεύεται από κάποιον αόριστο ανθρωπισμό που τους αντιμετωπίζει σαν κάποιους «κακόμοιρους». Οι κοινότητες αγώνα πέρα από σύνορα, κράτη, θρησκεία, φύλο, σεξουαλικές ταυτότητες, ενάντια στον κόσμο των αφεντικών και της υποταγής, είναι η μόνη δυνατότητα, αν όχι να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά τουλάχιστον σε αυτούς τους ζοφερούς καιρούς να διατηρήσουμε τη δυνατότητα!
ΟΥΤΕ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΟΥΤΕ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ
ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤ[ΡΙ]ΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
*
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
ενάντια στη φρίκη της μεταναστευτικής πολιτικής
Προσπαθεί να ορίζει τις κανονικότητες, τις συμπεριφορές μας και την ύπαρξή μας. Μας θέλει πειθήνιες, να σεβόμαστε το θεσμό της οικογένειας, να κάνουμε το σταυρό μας, να αγαπάμε τη μαμά πατρίδα, να ζούμε straight έρωτες, Συνέχεια ανάγνωσης
“Να ζεις σε ενδιαφέρουσα εποχή”
Αυτή η κινέζικη κατάρα φαίνεται να στοιχειώνει το τοπίο των μέχρι πρόσφατα καταθλιπτικών νεκροπόλεων-μητροπόλεων. Νέες περιφράξεις, νέοι αποκλεισμοί, κόσμος που πετιέται με πάταγο έξω από τις ιδιωτικοποιημένες καταθλιπτικές καθημερινότητες του, και από κοντά, μετά από μια σύντομη κοινωνική άνοιξη, ένας ατέλειωτος κοινωνικός χειμώνας.
Οι εθνικές συμμορίες, ένστολες και με πολιτικά, ξαμολυμένες στις πλατείες να κυνηγάνε τα “μιάσματα” όλων των τύπων. Οι αποστάτες των κανονικοτήτων, έμφυλων, φυλετικών, ταξικών στο στόχαστρο του μίσους.
Τα γαλανόλευκα σάβανα ανεμίζουν ξανά προσπαθώντας να υποτάξουν το βλέμμα. Ελληνισμός, Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια σε αριστερές και δεξιές εκδοχές, ταγματασφαλήτες πρώτη γραμμή -κορδόνι με Εαμογενείς εθνο-κομμουνιστές, η κυβερνώσα αριστερά των δικαιωμάτων σε παθιασμένα γλωσσόφιλα με τους κυνηγούς ομοφυλοφίλων, σπινθήρες από το φλεγόμενο Κάμπελ, και τότε μαζί εμπρηστέςφασίστες και Βενιζελικοί, να δίνουν τις φλόγες που πυρπολούν την Libertatia.
Με τον από Βορρά κίνδυνο, παραδοσιακή μορφή του δεξιού εθνικισμού, να συναγωνίζεται τον αντιτουρκισμό, τον αδιαφιλονίκητο εθνικισμό όλων των Ελλήνων, τα συλλαλητήρια να διαδέχονται τις γεωτρήσεις, τα πράματα γίνονται ολοένα και πιο απειλητικά.
Την ίδια στιγμή, οι εξεγερμένοι της Αραβικής άνοιξης λιώνονται στις γεωπολιτικές μυλόπετρες, με τον αντιιμπεριαλισμό της αριστεράς να σιωπά πιο ηχηρά και από χειροκρότημα, ενώ στο διεθνές σκηνικό νέες μορφές εθνικών διεκδικήσεων κερδίζουν την συμπαράσταση μεγάλου κομματιού του αγωνιζόμενου κόσμου.
Νομίζουμε πως σταθήκαμε, σαν ανοιχτή συνέλευση αγώνα άνω πόλης, με συνέπεια απέναντι σε όψεις των βίαιων αλλαγών αυτού του γοργά μεταβαλλόμενου χάους. Στους αγώνες των ντόπιων και των μεταναστών απέναντι σε περιφράξεις, παλιές και νέες, στις αρνήσεις της έμφυλης κυριαρχίας, στους αγώνες ενάντια σε αριστερούς, δεξιούς και αριστεροδέξιους εθνικισμούς, υπερασπιστήκαμε τους τόπους μας εμπράγματους και άϋλους, διανοητικά και ενσώματα.
Ο ίλιγγος ωστόσο μπροστά στην ταχύτητα και την έκταση των εξουσιαστικών διαλύσεων και ανασυγκροτήσεων μας έβαλε σε μια διαδικασία αναζήτησης μπούσουλα. Στην κουβέντα που ανοίξαμε για αυτό το λόγο, μοιράσαμε μεταξύ μας και μοιραστήκαμε διάφορα κείμενα.Από αυτά, κάναμε την επιλογή, για μια σειρά λόγων, να επανεκδώσουμε την μπροσούρα:
“Η Κύπρος, το εθνικό και ο εθνικισμός. Μια ελευθεριακή ανάλυση”, που είχε εκδοθεί στα 1984 στην Αθήνα.
Οι λόγοι λοιπόν πολλοί:
Οι αφετηρίες του συγγραφέα, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει το θέμα ως κομμάτι μιας ελευθεριακής ανάλυσης, που βάζει σαν κύριες κοινωνικές αντιφάσεις την ταξική δόμηση, την πατριαρχία και το κράτος, η εναντίωση του στο μοντέλο των “απαραίτητων” ιστορικών σταδίων, στο ότι η ήττα ή η αφομοίωση της κοινωνικής σύγκρουσης σε διάφορες ιστορικές περιόδους δεν είναι αναπόφευκτη, η θέση ότι πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες και να ασκηθεί κριτική και σε αυτόν τον “καημένο” “καθώς πρέπει” Κύπριο (Έλληνα για μας) νοικοκυραίο, μας έκαναν να αισθανθούμε ότι η ανάλυση είναι ιδιαίτερα κοντινή μας.
Η διαδικασία παραγωγής του κειμένου εξάλλου, μέσα από κινηματικό διάλογο και διαδικασίες, καθώς και η κριτική του στον ελληνοχριστιανικό και τον αριστερό εθνικισμό κάνουν τη συζήτηση που αναπτύσσεται στο κείμενο ιδιαίτερα εμπλουτιστική.
Εξάλλου, η κριτική θεώρηση του εθνικισμού ως το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναδομείται και ενισχύεται η πατριαρχία και η ταξική καταπίεση, αναδιοργανώνεται, συγκεντροποιείται, ορθολογικοποιείται το μοντέρνο κράτος ομογενοποιώντας με συχνά βίαιο τρόπο τις τοπικές κοινοτικές κουλτούρες, βοηθάει στο να αντιληφθούμε σημαντικές διαστάσεις του φαινομένου.
Τέλος, η κριτική θεώρηση της νεοκυπριακής συνείδησης ως εξίσου πατριαρχικής, εκμεταλλευτικής, ισοπεδωτικής, κρατικιστικής με την ελληνοκυπριακή, βάζει με ένα πρώιμο για την εποχή (‘84) τρόπο μια κριτική στους νέους, τόσο πολλά απελευθερωτικά υποσχόμενα για την τότε αριστερά, εθνικισμούς.
Κλείνοντας, κοπιάροντας το συγγραφέα να ξαναθυμίσουμε: Το κείμενο δεν προσφέρεται σαν θέσεις ή τελειωτικά συμπεράσματα κανενός ομάδας ή ατόμου. Αυτό είναι ψάξιμο, δεν είναι ούτε ιστορικό εγχειρίδιο ούτε στατικές πολιτικές θέσεις. Η μόνη χρήσιμη πολιτική λειτουργία που μπορεί να έχει αυτό το κείμενο, είναι να ξεπερασθεί.
το μπροσουράκι σε μορφή pdf εδώ: tsipros
Μας είπαν…
…εµείς καταγόµαστε από τους αρχαίους έλληνες, εκπολιτιστές και φωτοδότες, έθνος της επιστήµης και της αλήθειας.
Μας είπαν για µια µεγάλη ελλάδα σχεδόν στο κέντρο του κόσµου, περικυκλωµένη από απολίτιστους Άλλους, ιµπεριαλιστές και µεγάλες δυνάµεις, αλλά και για τη συνέχεια της ελληνικότητας.
Μας είπαν λαό ειρηνικό και ποτέ φιλοπόλεµο. Αλλά αν χρειαστεί, απελευθερωτή προγονικών εδαφών, από την Κύπρο, τη µικρά Ασία, ως την Αυλώνα, µε τη διχόνοια το µόνο µας εχθρό, που τρέφεται από άθεους, τρανς, αναρχικές, οµοφυλόφιλες, εξαρτηµένους και άλλους τόσους, που αρνούνται τη γαλανόλευκη στολή και τις παρελάσεις, που ακυρώνουν τους προγόνους και την ενότητα µας.
Μας είπαν καλοπληρωµένοι γραφιάδες, δάσκαλοι, παπάδες και καθοδηγητές, µε λόγους, εµβατήρια και µοιρολόγια, ταινίες, µουσεία και παρελάσεις, ιστορίες θρυλικών ηρώων, σε µια Διήγηση που στάζει αίµα και µυρίζει συµφέρον, τη γλυκερή µυρωδιά των σφαγείων. Χρήµα, Βαρβατίλα και Εξουσία.
Μας είπαν οι κοινότητες των Άλλων είναι υποδεέστερες, πρέπει να ελληνέψουν.
Δε µας είπαν…
…όµως, πως για να βγει η µεγάλη τους ιδέα, πάντρεψαν υπό την ταµπέλα «ελληνισµός» τις ιστορίες τόσων λαών και διαφορετικών ανθρώπων – συχνά αντιτιθέµενων – που έζησαν κάποτε εδώ γύρω. Πως βάφτισαν ήρωες τους σφαγείς και από ποιανού τα κόκκαλα είναι βγαλµένη η «λευτεριά».
Δε µας είπαν πως οι αλυτρωτισµοί έχουν άλλη γλύκα και άλλοθι όταν είναι ελληνικοί.
Δε µας είπαν τι έκανε ο ελληνικός στρατός το ‘12 στα Τουρκοχώρια της Μακεδονίας και στο βουλγαρικό Κιλκίς, στην Κοφίνου το ’67 και στη Λευκωσία το ’74.
Δεν µας είπαν πως έθαψαν τα εβραϊκά νεκροταφεία κάτω από πανεπιστηµιακά κτίρια, γκρέµισαν µιναρέδες, µετέτρεψαν τζαµιά σε τσοντάδικα, βάφτισαν δρόµους µε ονόµατα στρατολάγνων δολοφόνων και πως της Σελανίκ εντέχνως κρύβουν το πολύγλωσσο, πολυκοινοτικό της παρελθόν.
Δε µας είπαν πως για να πατήσει στα πόδια του αυτό το έθνος των τυχοδιωκτών από τη γέννηση του ξανάγραψε την ιστορία, επιβάλλοντας σε µία γη χιλιοπερπατηµένη µία γλώσσα – µία ιστορία – µία θρησκεία – έναν υποτιθέµενο προαιώνιο πολιτισµό, µε σφραγίδες ελληνικής προέλευσης και εγγύησης καθαρότητας.
Δε µας είπαν πως οι Μακεδόνες, οι Ροµά, οι Αλβανοί, οι Ρώσοι διδάσκονται σε µια γλώσσα ξένη, που δεν είναι η µητρική τους, στα σχολεία αυτού του κράτους, τη γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισµό που κάποιο «ελληνοπρεπές παιδαγωγικό Ινστιτούτο» έχει αποφασίσει ότι πρέπει να µάθουν για δικά τους.
Και δε σταµάτησαν ακόµη…
όλο το κείμενο σε μορφή pdf εδώ: ethniko
Η “ολοκλήρωση ενός έθνους” έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση τη δημιουργία του κράτους, που κατέχει το μονοπώλιο στη βία, εμπεδώνοντας την κυριαρχία, διαχειριζόμενο το πλήθος. Ο στρατός, ως μέσο άσκησης, επιβολής και διαφύλαξης της πολιτικής εξουσίας μέσα σε ένα οικονομικοπολιτικό πλαίσιο περιφράξεων και κοινωνικών διαιρέσεων (ταξικών, έμφυλων, φυλετικών κ.α.) θα εκπληρώσει με οποιοδήποτε μέσο τον εκάστοτε πολιτικό, οικονομικό, θρησκευτικό “ιερό σκοπό” και θα αναλάβει την εξόντωση οποιουδήποτε καθορίζεται ως “άλλος” είτε από το ίδιο το ελληνικό κράτος είτε από τους “συμμάχους” του.
Ενότητες, Βιβλιογραφία και Πηγές απο την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε απο την Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης με τίτλο “Η χρυσή μεταγραφή του Β. Ρομφέη και κάποια ακόμη πράγματα για το εθνικό.”
Ενότητες:
1) Βασίλης Ρομφέης
2) Ιστορικές πλαστογραφίες. Η σφαγη της Θεσσαλονικης, υπόθεση Χαϊρουλαχ.
3) Το 1821 στην Ύδρα. Εθνικοαπελευθερωτικοί πόλεμοι σαν αποτέλεσμα της
Ευρωπαϊκής ειρήνης.
4)Συνδιάσκεψη της Βοστιτσας.
5)Ιστορία και κομματική γραμμή. Συγκρουση Κορδατου-Ζευγου πάνω στην
κοινωνική σημασία του 1821 και στην ευθυγράμμιση του κόμματος με τις
αποφάσεις της Κομιντερν.
6)Κυρίαρχες τάξεις στην Πελλοπονησο.
7)Η σφαγή της Τριπολιτσας, μαρτυρίες.
Πηγές:
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1821. ΟΙ ΣΦΑΓΕΣ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ (1)
Η διαμάχη Ζέβγου-Κορδάτου για την επανάσταση του 1821
Η «Ελευθερία» που σφάζει αμάχους-Τριαρίδης
ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΤΥΧΗ: Η οικονομική κρίση και η πορεία προς την Επανάσταση του 1821 – Τάκη Κατσιμάρδου
Βιβλιογραφία:
Οικονόμου Αντώνης (†1821) « ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Πως είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του ’21 – Σιμόπουλος
Πολιτική και συγρότηση κράτους στο Ελληνικό βασίλειο 1833-1843 – Πετρόπουλος
Extras:
To παρακάτω κείμενο όπως και η αφίσα είναι απο την συλλογικότητα Κανάιμα-Πρωτοβουλία ενάντια στο μιλιταρισμό και αφορα την αλληλεγγύη σε 7 διωκόμενες-ους που συμμετείχαν σε παρέμβαση διαμαρτυρίας ενάντια στη παρουσίαση του βιβλίου του «ποια Τουρκία, ποιοι Τούρκοι» .
Για ποια κατάσταση μιλάμε ;
Τον τελευταίο χρόνο έχει παρατηρηθεί έντονα αυξημένη, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, η μεταναστευτική κίνηση στον ελλαδικό χώρο από περιοχές με πόλεμο και φτώχεια. Όσοι/ες την γλύτωσαν από το θάνατο και την εξαθλίωση, αρχικά στον τόπο διαμονής τους και έπειτα στην διαδρομή τους (π.χ. πνιγμοί στο αιγαίο) έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα στην προσπάθειά τους να φύγουν προς την βόρεια Ευρώπη. Το γεγονός αυτό λειτούργησε ως μια “χρήσιμη” αφορμή για να ενεργοποιηθούν και να διεκδικήσουν εκ νέου σταθερότερη θέση στο δημόσιο λόγο, ρατσιστικά αντανακλαστικά, είτε στην ακραία τους μορφή, είτε καλυμμένα πίσω από ένα προοδευτικό μανδύα….
όλο το κείμενο εδώ: islamopoihsh blog
Εδώ μπορείτε να βρείτε το υλικό που μας βοήθησε στην παρουσίαση του βιβλίου του Ντανιέλ Γκερέν “Η Φαιά Πανούκλα” (Daniel Guerin, La Peste Brune) που έγινε στο Στέκι Άνω Πόλης, την Παρασκευή 8 φλεβάρη 2013. Επίσης ένα μικρό βιογραφικό, κάποια σχετικά ιστορικά video καθώς και τη συνολική βιβλιογραφία του Γκερέν που έχει εκδοθεί έως τώρα στα Ελληνικά.
τα βιβλία του Ντ. Γκερέν που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:
….
∆εν είναι καµιά πρωτοτυπία να πει κανείς ότι τα πράγµατα γίνονται όλο και πιο δύσκολα για τους περισσότερους από µας. Απολύσεις, φτώχεια, ανεργία, πετσοκοµµένοι µισθοί, κι άλλα χαράτσια στα νοσοκοµεία και στο ρεύµα και η λίστα συνεχίζεται. Ούτε πρωτότυπο είναι να ακούει κανείς από κανάλια, αφεντικά, αλλά και από τους γείτονες και τους συναδέλφους µας ότι βρήκανε το µεγάλο ένοχο για την κατάσταση: τους µετανάστες. Και όλο αυτό το κλίµα να νοµιµοποιεί τις ρατσιστικές πολιτικές αποκλεισµού του κράτους, από τον Ξένιο ∆ία και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, µέχρι τις παρακρατικές επιθέσεις σε µετανάστες µε µαχαίρια και ρόπαλα και τις απειλές αποκλεισµού διά της βίας µεταναστών από νοσοκοµεία και σχολεία.
