(‘Ενα κείμενο απο μέλος της συνέλευσης)
Πυροτεχνήματα, φωταψίες, happening, καλλιτεχνικές εκδηλωσεις και δρώμενα
περιμένουν όχι μόνο τους δημότες, αλλά και τους επισκέπτες της
πόλης από την Ελλάδα και το εξωτερικό. […] Ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας
Κακλαμάνης θα δώσει το σύνθημα για να ανάψει το μεγάλο
χριστουγεννιάτικο δέντρο και να φωταγωγηθεί ολόκληρη η πόλη. Φέτος θα είναι
η πρώτη φορά που η λάμψη της γιορτής θα απλωθεί σε oμόκεντρους κύκλους ως την πιο μικρή γειτονιά της πόλης, αφού ο Δήμος έχει φροντίσει να φωταγωγηθούν όλα
τα δημοτικά διαμερίσματα. […] Σε μια προσπάθεια διάδοσης της
γιορτινής διάθεσης των Αθηναίων σε ολόκληρο τον κόσμο, στα εγκαίνια έχουν
προσκληθεί και θα παρευρεθούν 500 δημοσιογράφοι και ειδικοί των
ΜΜΕ από 100 περίπου χώρες”.
Βάλε όπου εορτή, εξέγερση και όπου φως φωτιά και θα ‘ναι σα να το ‘ξεραν…
Η ανάγκη που μας οδήγησε να βρεθούμε σε αυτήν την συνέλευση είναι ακριβώς αυτή. Θέλουμε να μεταδώσουμε το πνεύμα της εξέγερσης. Αυτό που ζούμε είναι δυνατό και μας έδωσε ελπίδα. Δεν ικανοποιηθήκαμε όμως. Μπορεί το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας να ταρακουνήθηκε, αλλά δεν πολώθηκε, δεν πήρε πρακτικά θέση. Αντιπληροφόρηση σημαίνει να βγει ένας ξεκάθαρος λόγος που να παίρνει θέση και να την διαδίδει επίμονα. Να λέει ¨Ορίστε, εμείς είμαστε κομμάτι αυτών που βγήκαν στους δρόμους. Και βγήκαμε γι’ αυτό και γι’ αυτό το λόγο…
Για ποιο λόγο…;
Εγώ λοιπόν λέγω τα εξής…
Εξεγερθήκαμε γιατί η ζωή που ζούμε δεν μας ικανοποιεί καθόλου.
Δεν θέλουμε να είμαστε μαθητές, δεν θέλουμε να είμαστε φοιτητές, μετανάστες, εργαζόμενοι, άνεργοι. Δεν θέλουμε να είμαστε καταναλωτές, παραγωγοί, τηλεθεατές, ψηφοφόροι, κοινή γνώμη. Αρνούμαστε τους ρόλους. Δεν είμαστε βίαιοι και ειρηνικοί διαδηλωτές. Αρνούμαστε τους διαχωρισμούς, δεν θέλουμε να είμαστε πράγματα, θέλουμε να είμαστε άνθρωποι.
Δεν μας αρέσουν τα λεφτά γιατί υποδουλώνουν τους ανθρώπους και στην τελική δεν τα έχουμε ποτέ εμείς. Εμείς κάθε μέρα δουλεύουμε για να ζήσουμε την επόμενη. Την ευτυχία δεν την φέρνουν τα εμπορεύματα γι’ αυτό και τα κάψαμε. Ο κόσμος που μας προτείνει ο καπιταλισμός δεν μας ικανοποιεί. Μας τρελαίνει.
Η εξέγερση δεν είχε αιτήματα, δεν ήταν ρεφορμιστική, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, δε θα βάλουμε την πολιτική από την πίσω πόρτα. Το μεγάλο μας αίτημα είναι η απόλυτη απελευθέρωση της ζωής μας. Αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς με το πνεύμα των ημερών, θα πρέπει να κάνουμε και ένα πανό που να λέει μόνο αυτό.
Δεν έχουμε πολιτικές προτάσεις γιατί δεν είμαστε πολιτικοί και ούτε θέλουμε να γίνουμε. Δεν εμπιστευόμαστε τα κόμματα γιατί δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντά μας. Η διαφοροποίησή τους έγκειται μοναχά στον τρόπο με τον οποίο προτείνουν να διαχειριστεί το κράτος την οργάνωση της εκμετάλλευσής μας. Οι πολιτικοί έχουν μοναδικό σκοπό να διατηρήσουν την κοινωνική ειρήνη. Μια ειρήνη που κρύβει πίσω της την μιζέρια της καθημερινής ζωής, την εκμετάλλευση και την αλλοτρίωσή μας. Μια ειρήνη που για άλλη μια φορά έσπασε και αποκάλυψε τον αδιάκοπο πόλεμο που της πριονίζει τα θεμέλια.
Δεν είμαστε πολίτες γιατί η λέξη αυτή χρησιμοποιείται για να κρύβει την αλήθεια. Δεν μας ενώνουν αφηρημένες κοινότητες τέτοιου είδους. Πολίτης είναι και το αφεντικό μου αλλά αυτός το μόνο που με ρωτάει να του πω είναι ιδέες να με εκμεταλλεύεται καλύτερα.
Μας μιλάνε για κρίση ενώ εμείς ξέρουμε ότι όσο υπάρχει οικονομία, όσο υπάρχει χρήμα υπάρχουν και αυτοί που μας κουρδίζουν για να το μαζεύουν και το επανα-χρησιμοποιούν για να μας κουρδίζουν περισσότερο. Ο φαύλος κύκλος της σύγχρονης κοινωνίας. Ο ρυθμικός χτύπος της καθεμέρας μετρά τη ζωή μας που χάνεται στη δουλειά και τις αποξενωμένες σχέσεις.
Τέτοια πράγματα πρέπει κατ’ εμέ να συζητήσουμε και πώς θα τα συγκεκριμενοποιήσουμε και θα τα γειώσουμε.
Οι φιέστες των δήμων σκοπό έχουν το θάψιμο και τη λησμονιά όλων αυτών που κάνουμε αυτές τις μέρες. Προσπαθούν να απαντήσουν στην εξέγερσή μας που πηγάζει από την αποτυχία του καταναλωτικού ονείρου που μας πλασάρουν, πάλι με την κατανάλωση και το θέαμα. Αξίζει επίσης να δούμε ότι αυτοί που έκαναν πλιάτσικο στις βιτρίνες των πολυτελών καταστημάτων είναι οι ίδιοι οι αποκλεισμένοι από τον πλαστικό αυτό εφιάλτη.
Μια προσπάθεια κοινωνικοποίησης της εξέγερσης, που μας αντιστοιχεί, μπορεί να συμπεριλαμβάνει πορεία την μέρα που ο Δήμαρχος θα ανάβει το Δέντρο, ή τη μέρα των Χριστουγέννων. Μια παρέμβαση που θα τους χαλάσει τη φιέστα. Κεντρικό σύνθημα: Φέτος δεν κάνουμε Χριστούγεννα, κάνουμε εξέγερση.
Μία τέτοια δράση, μπορεί να αναδείξει εύστοχα το περιεχόμενο των ημερών και τις διαθέσεις μας. Έχουμε χρόνο να την οργανώσουμε και να συνεργαστούμε και με τις άλλες συνελεύσεις.
Εμείς κάθε μέρα που περνά δημιουργούμε, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο υπάρχει αμηχανία. Είμαστε σαν να ζήσαμε όλη τη ζωή μας σε ένα ασφυκτικό δωμάτιο, και μόλις ανοίξαμε ένα πέρασμα χτυπώντας άγρια το σώμα μας στον τοίχο, τρομάξαμε και τώρα τι θα κάνουμε, αφού αλλιώς το φανταζόμασταν και δεν πιστεύαμε κιόλας πως μπορεί τελικά ο τοίχος να ραγίσει. Ρίξαμε μόλις μια ματιά έξω και τρομάξαμε μπροστά στο νέο. Όλα μπορούν να γίνουν. «Θα ζήσουμε ζωή που δεν την φανταζόμασταν» όπως είπε και ο Μπακιρτζής.
Πρέπει να φωνάξουμε για τη ζωή μας, τους καιρούς και την ιστορία.
