>
Ετήσια αρχεία 2011
25 άρθρα
>
Η Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Α. Πόλης συμμετέχει μαζί με κάτοικους, γείτονες και αλληλέγγυους στη συνέλευση που οργανώθηκε ενάντια στην κατεδάφιση των καστρόπληκτων σπιτιών της Α. Πόλης. Η συνέλευση παραβρέθηκε μάλιστα στη “λαϊκή” συνέλευση που κάλεσε το Γ΄ Δημοτικό Διαμέρισμα στην πλατεία Τερψιθέας και έθεσε το ζήτημα στη βάση της επιχειρηματολογίας της, δηλαδή εκτός μιας λογικής που βλέπει το γκρέμισμα των καστρόπληκτων ως καθαριότητα και ανάδειξη της ομορφιάς των τοιχών.
Η συνέλευση πραγματοποιείται κάθε εβδομάδα στο παρκινγκ στο Τσινάρι (Ακρίτα με Στρυμώνος). Όποιος/α ενδιαφέρεται να συμμετέχει ας παρακολουθεί τις αφίσες που κολλούνται στην περιοχή για να ενημερωθεί για το επόμενο ραντεβού.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε: Συνέχεια ανάγνωσης
Στο ίδιο έργο θεατές. Πάλι είδαμε συνεργεία του Δήμου να γκρεμίζουν προσφυγικά, «καστρόπληκτα»σπίτια και να απειλούν με κατεδάφιση σπίτια που μένουν μέσα άνθρωποι!Και γιατί όλα αυτά; Για να αναδείξουν τα Βυζαντινά Τείχη; Για τον τουρισμό; Για ν’απορροφήσουν κανά κονδύλι που τους ήρθε στα Ταμεία; Για ν’ ανέβουν τα νοίκια της περιοχήςκαι οι αξίες των διαμερισμάτων των ιδιοκτητών; Μήπως για ν’ ανοίξει καμιά δίοδος, κανένα οικοπεδάκι για τους εργολάβους; Σε κάθε περίπτωση το σύμπλεγμα εργολάβοι -‐Δήμος-‐Αρχαιολογική επιτίθονται στο δικαίωμα της στέγασης όσων δεν έχουν «γεμάτο πορτοφόλι» και «μπαζώνουν»ξανά τηνιστορία αυτής της περιοχής (ειδικά αυτή η Αρχαιολογική «ξεσκίζεται» γιαν’αναδείξει κάθε ελληνοπρεπές μνημείο, «θάβοντας» φυσικά το οθωμανικό και εβραϊκό παρελθόν ολόκληρης της Θεσσαλονίκης).
Να τους θυμίσουμε όμως μερικά πράγματα: η Άνω Πόλη υπήρξε πάντα χώρος φιλοξενίας «ταπεινών και καταφρονεμένων». Το 1878έγινε το νέο σπίτι προσφύγωναπό τη Βοσνία. Στη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 δέχτηκεπυρόπληκτους που έχασαν το σπίτι τους. Το 1922 είδε χιλιάδες πρόσφυγες να καταφτάνουν στις πλαγιές της. Και από τότε νατηνκατοικούν άνθρωποι φτωχοί. Ούτε η αντιπαροχή των δεκαετίωντου ’60-‐’70 δεν την άγγιξε όσο την υπόλοιπη Θεσσαλονίκη. Ούτε ο σεισμός του ’78. Είναι μόλις τη δεκαετία του ’80 αλλά κυρίως του ’90 που έχουμε την «άλωση» της περιοχής απόεργολάβους που εκμεταλλεύονται κάθε τετραγωνικό εκατοστό για να χτίσουν τα λεγόμενα «νέα παραδοσιακά σπίτια»:υψηλοίόγκοι τα περισσότερα, χωρίς ανοιχτωσιά. Πολλοί κάτοικοι της περιοχής, θέλοντας να ξεφύγουν ατομικά από τη φτώχειακαι τα «παλιόσπιτα»,συμφωνούνμε αυτό που συμβαίνει. Δίνουν πρόθυμα τα σπίτια τους για αντιπαροχή ή για απαλλοτρίωση/αποζημίωσηαπό τον Δήμο. Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης ήταν «η έκρηξη των ενοικίων». Οι πιο φτωχοίτης Άνω Πόληςάρχισαν σιγά-‐σιγά να φεύγουν, οι γειτονιές ν’ αλλάζουνκατοίκους και σχέσεις.
Ο Δήμος και οι «παρά τω Δήμο» εργολάβοι,με αφορμή την πολιτιστική πρωτεύουσα του 1997,βάζουνκαι αυτοίμπροστά ένα σχέδιο ανάπλασης της περιοχής:θέλουνμια«Πλάκα», μια«Μονμάρτη», μια «ζώνη» ακριβής κατοικίας για τους πλουσίους του κέντρου.Είναι χαρακτηριστικό ότι τότε έγιναν, με δημόσιους πόρους, η πλακόστρωση δρόμων, το βάψιμο σπιτιών, οι φωταγωγήσεις και άλλαέργα. Πραγματικός σκοπός τους δεν ήταν η«αισθητική ανάδειξη» της περιοχής αλλά το ν’ ανέβει η αξία των ακινήτων/οικοπέδων. Εκείνη όμως την εποχήαναδεικνύεταιμια πρώτη αντίστασηστην κατεδάφιση των «καστρόπληκτων» σπιτιών της οδού Επταπυργίου. Ακούγεται έναςδιαφορετικός δημόσιος λόγος πουμιλά για την ιστορική, προσφυγική μνήμη, για σπίτια που δεν πρέπει να γκρεμιστούν αλλά να κατοικηθούν από τους μη-‐έχοντες.
Και σήμερα; Μετά το «πάγωμα» της διαδικασίας κατεδάφισης των «καστρόπληκτων» φαίνεται ότι οι μπουλντόζες επέστρεψαν. Ήδη από το ’97 και μετά γίνονταν συνέχεια κάποιες κατεδαφίσεις. Τώρα απειλούνται σπίτια στην οδό Ισμήνης, Ευρυμέδοντος, Επταπυργίου και αλλού. Απειλούνται καταλήψεις στέγης, σπίτια φτωχών γερόντων που δεν δέχτηκαν την αναγκαστική απαλλοτρίωση του Δήμου, σπίτια που είναι κατοικήσιμα αν ο Δήμος και οι ιδιοκτήτεςτους (που τα έχουν εγκαταλείψει ή καταστρέψει)τα παραχωρούσαν σε ανέργους ή άπορους ή φοιτητές ή οποιονδήποτε ήθελε να τα συντηρήσει και να τα διασώσειλύνοντας το στεγαστικό του πρόβλημα!
Θα τους αφήσουμε λοιπόν στο καταστρεπτικό τους έργο; Σε μια περίοδο που ηκρίση έχει μεταφερθεί στις πλάτες μας, που κάθε μέτρο που παίρνεται είναι εναντίον μας, σε μια περίοδο που πραγματική φτώχειαμαστίζει τον κόσμο, η ανάγκη της δωρεάν ή φθηνής στέγασης είναι εκρηκτική. Αντίθετα,τα σχέδια της «ανάπλασης»του Δήμουκαι των εργολάβων διώχνουν τον κόσμοπου αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα: θέλουν τα νοίκια ακριβά,ακόμα και για «παραδοσιακές τρύπες»που τώρα τα ονομάζουν…studios…
•ΚΑΝΕΝΑ «ΚΑΣΤΡΟΠΛΗΚΤΟ» ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΝΩ ΠΟΛΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ –ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΚΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝΤΟΥ.
•ΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΣΤΕΓΟΥΣ -‐ΑΝΩ ΠΟΛΗ ΖΩΝΤΑΝΗ, ΟΧΙ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ
Εκδήλωση – Ενημέρωσηγια τις κατεδαφίσεις,
Παρασκευή 16 Σεπτέμβρηστις 19.00 στην οδό Ακρίτα κ Στρυμώνος (πέρασμα για Συκιές-‐Τσινάρι)
Περίπατος στην Κοινωνική Ιστορία της Άνω Πόλης,
Κυριακή 18 Σεπτέμβρηστις 11.30 το πρωί με αφετηρία την πλατεία Κουλέ Καφέ
Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης
οι τυχαίοι (;) θάνατοι δυο περαστικών: Μανώλης Καντάρης, Αλί Αμπντούλ Μάναν
(ο Μπαγκλατεσιανός που κανείς δεν γνωρίζει το όνομά του), αλλά εμείς θέλουμε να το θυμόμαστε…
Ενώ στο φωτισμένο Σύνταγμα ένα αξιοσημείωτο πλήθος αναζητά τρόπους να εκφράσει την απελπισία και την οργή του, παράλληλα στο ίδιο σύμπαν, στις διπλανές σκοτεινές γειτονιές, εξελίσσεται ένα απεχθές έγκλημα εναντίον μεταναστών και ξένων..
Τρίτη 10 Μάη ξημερώματα, ο 44χρονος Μανώλης Καντάρης μαχαιρώνεται θανάσιμα στην γωνία Ηπείρου και Γ’ Σεπτεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας συγκεντρώνονται στο σημείο της δολοφονίας κάτοικοι της περιοχής, φίλοι και συγγενείς. Στο ίδιο σημείο συγκεντρώνονται επίσης εθνικιστές, ακροδεξιοί, οργανωμένα μέλη της χρυσής αυγής και άλλων φασιστικών, παρακρατικών οργανώσεων εκμεταλλευόμενοι πολιτικά τον αποτρόπαιο αυτόν θάνατο. Συνέχεια ανάγνωσης
Τζάμπα ΝΑ καίει η λάμπα…
…δεν υπάρχουν δουλειές, με απέλυσαν, δεν μου κολλάει ένσημα, δεν έχω να πληρώσω τους λογαριασμούς, το νοίκι, το super market, ΔΕΝ ΤΗ ΒΓΑΖΩ!…
Μήπως σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Ε, λοιπόν, είναι γεγονός ότι δε την βγάζουμε. Η ζωή μας πάει απí το κακό στο χειρότερο. Τα “αυτονόητα” εργασιακά δικαιώµατα συρρικνώνονται ή καταργούνται, είτε με το νόμο, είτε στην πράξη, και η επιβίωσή μας καθημερινά εκβιάζεται από μία ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε σε όλους τους αναγκαίους τομείς για τη συντήρησή μας. Αυξανόμενη ανεργία, ενδεχόμενες απολύσεις ή υποτίμηση της εργασίας (για όσους έχουν!), αυξήσεις στα βασικά είδη διατροφής, περιφράξεις με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωπες (στην περίθαλψη, μετακίνηση, κ.ο.κ.) λόγω της εμπορευματοποίησης των κατά τα άλλα “δημόσιων υπηρεσιών”. Συνέχεια ανάγνωσης
Απρίλιος 2011
Θεσσαλονίκη
Προς τους εργαζόμενους στην ΔΕΗ
(και τους χρήστες της ενέργειας)
……και ήρθε η ώρα της ΔΕΗ και της «απελευθέρωσης» της αγοράς της ενέργειας. Τα σενάρια που όλοι γνωρίζαμε και τα συζητούσαμε αρχίζουν να επιβεβαιώνονται. Μετά την μείωση των μισθών, την εισαγωγή νέων περιφράξεων στα νοσοκομεία (5ευρω), τις συγχωνεύσεις των σχολείων, την άνοδο του κόστους των μεταφορών και πολλά άλλα έρχεται η αναδιάρθρωση του ενεργειακού τομέα, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η αύξηση των κοινωνικών τιμολογίων της ενέργειας (σε ρεύμα, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κλπ). «Θα πωληθεί η ΔΕΗ;» «Οι μονάδες παραγωγής;» «Τα κοιτάσματα λιγνίτη;» Τέτοια είναι τα ερωτήματα που όπως φαίνεται σκοπεύουν να απαντηθούν από την κυβέρνηση τους επόμενους μήνες. Αλλά αυτές δεν είναι και οι μόνες απαντήσεις που δίνει. Συνέχεια ανάγνωσης
>
Η Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Α. Πόλης συμμετέχει στο Συντονιστικό ενάντια στην Εμπορευματοποίηση της Υγείας. Την Τετάρτη 13 Απριλίου μέλη του Συντονιστικού προέβησαν σε αποκλεισμό των ταμείων του Κ.ΥΓ. Λαγκαδά, ύστερα απο μια σειρά παρεμβάσεων που έχουν ήδη γίνει στην κοινότητα του Λαγκαδά με μοιράσματα. Κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού οι ασθενείς εξετάζονταν κανονικά χωρίς να πληρώνουν. Σημαντικό να αναφερθεί ότι στο συγκεκριμένο Κ. ΥΓ. οι ασθενείς πληρώνουν το εισιτήριο για την πρόσβασή τους στις υπηρεσίες χωρίς κανένα κριτήριο εξαίρεσης και με τους γιατρούς να εκτελούν και χρέη εισπράκτορα. Αποτέλεσμα αυτής της παρέμβασης ήταν ότι απο την επόμενη μέρα όλοι οι χρόνιοι πάσχοντες σταμάτησαν να πληρώνουν.
Από την είσπραξη του 5ευρου εξαιρούνται σύμφωνα με τις εγκυκλίους του υπουργού υγείας (αρ. πρωτ.Υ4α/οικ.1329 της 4/1/2011 και αρ.πρωτ.Υ4α/οικ.4456 της 14/1/2011) οι παρακάτω ασθενείς:
– Τα επείγοντα περιστατικά
– Οι χρόνιοι πάσχοντες ασθενείςπου έρχονται να εξεταστούν ή να γράψουν φάρμακα πχ. καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς, καρδιοπαθείς, υπερτασικοί, διαβητικοί, ψυχιατρικοί ασθενείς, χρόνια νευρολογική πάθηση, πάσχοντες από εγκεφαλικό επεισόδιο, χρόνια πάθηση του προστάτη, κατακλίσεις,
τύφλωση, κώφωση, μεσογειακή αναιμία, αιματολογική πάθηση, θυρεοειδή, οστεοαρθρίτιδα, οστεοπόρωση, δισκοπάθεια, μυωπία, ψωρίαση και οποιαδήποτε άλλη χρόνια πάθηση μπορεί να έχει ο ασθενής. Συνέχεια ανάγνωσης
>
Η Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Α. Πόλης δημιούργησε ένα μικρό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Η δυνατότητα για την έφοδο στον ουρανό». Το ντοκιμαντέρ μιλάει για την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 που αποτέλεσε και την αφορμή για τη δημιουργία της συνέλευσης και αντλεί περιεχόμενο απο προκυρήξεις και φωτογραφικό υλικό που κυκλοφόρησε εκείνη την περίοδο.
Κατεβάστε το ντοκιμαντέρ απο εδώ.
Το ντοκιμαντέρ υπάρχει επίσης στα αγγλικά και τα ισπανικά και μπορεί κανείς/ καμία.
English: http://www.black-tracker.gr/details.php?id=260
Espanyol: http://www.black-tracker.gr/details.php?id=280
Μιας και ένα απο τα θέματα που ασχολείται και τρέχει η Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Α. Πόλης τη φετινή χρονιά είναι το ζήτημα των περιφράξεων στην περίθαλψη αναδημοσιεύουμε μία εισήγηση που είχαμε κάνει στην εκδήλωση με θέμα “Απ’ το κακό στο χειρότερο- Η περιπέτεια της υγείας” στις 09/05/09 στην πλατεία Κουλέ Καφέ.
Το ζήτημα της περίθαλψης όπως άλλωστε και τα περισσότερα ζητήματα καθημερινότητας ξεχειλίζουν από «περιφράξεις» δηλαδή κοινωνική-ταξική καταπίεση. Πραγματικά, όποιο ζήτημα και να αρχίζεις να συζητάς αναδεικνύεται η κυριαρχία και η εκμετάλλευση. Δεν είμαστε κοινωνιολόγοι, ούτε σχολιαστές. Στόχος μας να εντοπιστούν οι κόμβοι συνάντησης της δικιάς μας κοινωνικής ταξικής καταπίεσης με εκείνη ευρύτερων κοινωνικών κομματιών που βιώνουν το ζήτημα της εξουσίας και της εκμετάλλευσης μέσα στο σύστημα περίθαλψης και αναπτύσσουν αγώνες. Τα μέτωπα και οι αγώνες για αυτά τα ζητήματα είναι πιθανά σημεία από όπου μπορεί να ανθίσουν οι καινούργιες Δεκεμβριανές ανοίξεις. Συνέχεια ανάγνωσης
