Ετήσια αρχεία 2014
Ενάντια στον κανιβαλισμό…
Σε αυτή τη συνθήκη εντός λεωφορείου και με την καθημερινή επίθεση που
δεχόμαστε στη ζωή μας εκτός λεωφορείου, μας φαίνεται αδιανόητο να μην
υπερασπιζόμαστε τους συνεπιβάτες/-ισσες που δεν έχουν εισιτήριο και να
μην εναντιωνόμαστε στους ελεγκτές και στις προκλήσεις του ΟΑΣΘ. Είμαστε
αλληλέγγυοι/ες γιατί η τρομοκρατία ελεγκτών και κόστους της μεταφοράς είναι
άλλο ένα κομμάτι της επίθεσης του κέρδους που βιώνουμε καθημερινά στην υγεία,
στην εργασία, στην περίθαλψη. Δε θέλουμε να μένουμε βουβοί, είτε έχουμε να
πληρώσουμε εισιτήριο είτε όχι, απέναντι στις προκλήσεις του ΟΑΣΘ…
Κατεβάστε ολόκληρο το κείμενο: ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΣΤΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ
Η συλλογική κουζίνα γειτονιάς που πραγματοποιείται κάθε Κυριακή εδώ και 2 χρόνια στο στέκι Άνω Πόλης, τον τελευταίο μήνα (Οκτώβριο) δεν πραγματοποιήθηκε.
Ο λόγος είναι απλός , ο κόσμος που διατίθεται να μαγειρέψει είναι ελάχιστος.
Η συλλογική κουζίνα της κυριακής δεν αποσκοπούσε ποτέ απλά την κατανάλωση φαγητού.
Ξεκίνησε με σκοπό να γίνει ένας τόπος συνάντησης κόσμου που βρισκόταν σε αγώνες, γύρω από ζητήματα καθημερινότητας και άμεσης δράσης, και ακόμη ζύμωσης, γνωριμίας, διασκέδασης, ανταλλαγής απόψεων και βεβαίως για να καλύψει την σωματική ανάγκη του (καλού) κυριακάτικου φαγητού.
Κάτι το οποίο πέτυχε σε ένα μεγάλο βαθμο, για αυτόν ακριβώς τον λόγο θεωρούμε ότι το εγχείρημα δεν θα πρέπει να λήξει.
Χρειάζονται μηνιαία πάνω από 20 άτομα, 4-5 κάθε Κυριακή, μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή για οποιαδήποτε Κυριακή για οποιονδήποτε μήνα μπορείτε και θέλετε .
Δεν έχει σημασία αν ξέρετε να μαγειρεύετε για 80 άτομα, κανείς μας δεν ήξερε στην αρχή.
Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση όποια/ον ενδιαφέρεται να συνεχιστεί την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου στις 8.
όταν λέμε 8 εννούμε 8 άντε 8.15 …όχι 9 η 9.30 !!!
Η κουζίνα στην Άνω Πόλη δεν πραγματοποιείται από το μήνα Οκτώβριο, τις Κυριακές, λόγω έλλειψης κόσμου που θα θελε να συμμετέχει στο εγχείρημα μαγειρεύοντας.
Φθινοπωρινό Κοκτέιλ πάρτυ στη Άνω Πόλη!!!
Την Παρασκευή 26 Σεπτέμβρη 2014, στις 21:00
Τα έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση του στεκιού
και των δράσεων της συνέλευσης αγώνα άνω πόλης.
στην υγεία μας!
Μετά από μία μικρή διακοπή λόγω καλοκαιριού και ενώ οι αγώνες σε πολλά μέτωπα συνεχίζονταν, οι διαδικασίες της συνέλευσης Αγώνα Άνω Πόλης αλλά και άλλες διαδικασίες που στεγάζει το στέκι όπως η Κουζίνα γειτονιάς και η συνέλευση της, επανεκκινούν.
Και ενώ νομίζαμε ότι ζούσαμε σε μια κοινωνία προοδευτική όπου επικρατούσε η ισότητα των φύλων και δεν υπήρχαν σεξιστικά στερεότυπα, ακούσαμε τους εξής καθημερινούς διαλόγους. Αναρωτηθήκαμε, λοιπόν, μήπως τελικά ο σεξισμός υπάρχει και δεν τον αντιλαμβανόμαστε;
– Ετεροφυλόφιλη: Δες! Δυο λεσβίες φιλιούνται στο παγκάκι!
– Ετεροφυλόφιλος: Έλεος ρε συ! Ε καλά δεν έχω πρόβλημα με τους γκέι και τις λεσβίες, αλλά και αυτοί να είναι διακριτικοί και να μην προκαλούν!
– Άντρας: Το βράδυ θα πάμε για ποτό με τον Γιώργο και την Τούλα.
– Γυναίκα: Είμαι πολύ κουρασμένη σήμερα, δεν μπορώ.
– Άντρας: Σιγά, τι έκανες όλη μέρα?
– Γυναίκα: Ξύπνησα, σας έφτιαξα πρωινό, πήγα στη δουλειά, πήρα το παιδί απ’ το σχολείο, μαγείρεψα, έπλυνα τα πιάτα, σκούπισα, σφουγγάρισα…
09.05 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Στους καιρούς της δημοκρατίας…
Δεύτερη συνάντηση : Δευτέρα 14/04/2014 , στις 19:00 στο στέκι Άνω Πόλης
Ένας τεράστιος τοίχος, που μας κρατάει απέξω από όλα αυτά που μέχρι χτες μας εμφανίζονταν αυτονόητα, ψηλώνει μέρα με την μέρα. Οι προηγούμενες καθημερινές βεβαιότητες, κατοικία, περίθαλψη, εκπαίδευση κι αυτή ακόμα η διατροφή γίνονται ολοένα και περισσότερο απειλούμενες πιθανότητες. Από το Λονδίνο μέχρι την Ουάσιγκτον κι από τη Δαμασκό μέχρι την Καμπούλ ένα παγκόσμιο σύστημα κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης καταρρέει απειλώντας να συμπαρασύρει στην κατάρρευσή του όλη την ανθρώπινη κοινότητα. Μας προτείνουν να εξαφανιστούμε χωρίς πολλά-πολλά αποκλεισμένοι, σιωπηλοί, αόρατοι. Οι ζωές μας, δυσλειτουργία και κακιά στιγμή στον υπέροχο κόσμο του ανταγωνισμού και του κέρδους, πρέπει να πάψουν. Μας προτείνουν να εξαφανιστούμε μέσα στους θορύβους των οβίδων υπερασπιζόμενοι τις πατρίδες – θησαυροφυλάκια των αφεντικών μας, μέσα στους ανταγωνισμούς που η κρίση πυροδοτεί. Και δώστου υποσχέσεις για ανάκαμψη για τον ευλογημένο κόσμο που θα έρθει μετά … Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, στο χώρο της περίθαλψης τα ράγματα γίνονται ολοένα και χειρότερα.