Κείμενο για την εκκένωση του ορφανοτροφείου και της συλληψης των 25 για την Μητροπολη.
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ
Από την Ευρώπη μέχρι την Αυστραλία ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα
στηριγμένο στον ανταγωνισμό και το κέρδος διαλύεται.
Με τη διάλυσή του οδηγούνται στην εξόντωση και μεγάλα κομμάτια του
πληθυσμού.
Είτε μέσα από πολέμους που αναδύονται σαν αποτέλεσμα της κρίσης, είτε μέσα
από ειρήνες που συνοδεύονται από επίταση της εκμετάλλευσης, υποτίμηση της
εργασίας και εξαθλίωση το μήνυμα είναι σαφές: όταν το κεφάλαιο κινδυνεύει
κοινωνικά κομμάτια περισσεύουν και πετιούνται εκτός αγοράς στα αζήτητα. Τα
κριτήρια φύλο φυλή τάξη βέβαια βάζουν τους κανόνες αυτής της εκκαθάρισης.
Τα τελευταία χρόνια, με τους πολέμους και τις ειρήνες τους, έχουν αυξηθεί οι
μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη. Χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες από
την Μ. Ανατολή τη Βόρεια Αφρική την Ασία την κεντρική Αφρική διασχίζουν τα
σύνορα αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής, αρνούμενοι να μείνουν και να
εξοντωθούν στους πολέμους και τις ειρήνες που επιβάλλει ο παγκόσμιος
καταμερισμός της εκμετάλλευσης.
Ιδιαίτερα να σταθούμε εδώ στους μετανάστες φυγόστρατους, που αρνούμενοι να
μετατραπούν σε δολοφόνους των ομοίων τους περνάν τα σύνορα εγκαταλείποντας
τα πεδία των ανθρωποσφαγών.
Το κρατικό μοντέλο διαχείρισης των μεγάλων μεταναστευτικών ρευμάτων
ακολουθεί λίγο ως πολύ κάποιους ενιαίους κανόνες τους κανόνες του απαρτχαϊντ.
Ξεχωριστή κατοικία για τους μετανάστες μέσα σε στρατόπεδα μακρυά από πόλεις,
ξεχωριστή περίθαλψη για αυτούς, από δομές ΜΚΟ, ξεχωριστή εκπαίδευση,
ξεχωριστή σίτιση.
Παράλληλα οι τεχνικοί της εξουσίας καλλιεργούν έντεχνα το φόβο των μεταναστών για την χώρα
υποδοχής χαϊδεύοντας το παπαδαριό και τους φασίστες για να χύνουν το ρατσιστικό
δηλητήριο τους με επιδείξεις ρατσιστικών παραληρημάτων, έτσι ώστε οι
μετανάστες να αναζητούν μόνοι τους την κρατική προστασία των στρατοπέδων.
Τους αποκλείουν από την πρόσβαση στην γενική περίθαλψη του πληθυσμού,
εξαρτώντας τους από τα στρατόπεδα για τα ελάχιστα ελαχιστοποιώντας έτσι πεδία
συναναστροφής και ενιαίας διεκδίκησης.
Ο κανόνας που μπαίνει στους μετανάστες απόλυτα καθαρός:
Ξεχωριστά από τους ντόπιους, στα στρατόπεδα, με πειθαρχία στην ιεραρχία των
στρατοπέδων, πειθήνιοι, πιθανά αντικείμενα φιλανθρωπίας αλλά όχι υποκείμενα
αγώνα.
Η πάλη των ανθρώπων για ζωή με αξιοπρέπεια συγκρούστηκε και εδώ με τον
εγκλεισμό.
Άνθρωποι διαφορετικής καταγωγής, θρησκεύματος, φυλής συναντήθηκαν και με την
συμπαράσταση αλληλέγγυων έσπασαν τα γκέτο των στρατοπέδων, οργάνωσαν την
συμβίωση τους χωρίς ιεραρχίες και ειδικούς προϊστάμενους, κατέλαβαν
εγκαταλειμμένα κτίρια και προσπάθησαν να οργανώσουν μαζί τον αγώνα για
επιβίωση. Αυτό συνέβη σε πολλές καταλήψεις στην Ελλάδα, όπως άλλωστε και εδώ
στην Θεσσαλονίκη με την λειτουργία της κατάληψης “Ορφανοτροφείο”.
Σαν ανοικτή συνέλευση αγώνα Άνω Πόλης από την πρώτη στιγμή σταθήκαμε
αλληλέγγυες στην προσπάθεια αυτών των ανθρώπων να απελευθερώσουν
κομμάτια των ζωών τους παίρνοντας τις τύχες τους στα χέρια τους με την κατάληψη
στέγης Ορφανοτροφείο.
Σαν ανοιχτή συνέλευση αγώνα άνω Πόλης είχαμε την χαρά να συναντηθούμε μαζί τους σε
αγώνες για το σπάσιμο των αποκλεισμών στην περίθαλψη που
εμπέδωναν οι νόμοι της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Σταθήκαμε λίγοι. Δεν καταφέραμε να υπερασπίσουμε τον κόσμο του αγώνα από το
όχλο των κρανοφόρων, των ρασοφόρων, των εθνικιστικών ορδών.
Όμως κόσμος του αγώνα στάθηκε εκεί, στην έμπρακτη διαμαρτυρία για τις
εκκενώσεις, στην μητρόπολη με την αδυναμία μας να σαρκάζει την δύναμη της
μπουλντόζας και των ροπάλων, τη δύναμη του κόσμου του κέρδους, των δικαστών και
των παπάδων.
“Απολογούμενοι” οι κατηγορούμενοι χωρίς ούτε για μια στιγμή να γυρέψουν συχωροχάρτια
αρνήθηκαν να συγχωρέσουν τον κόσμο των αφεντικών και του κέρδους
υπεράσπισαν συλλογικά με αξιοπρέπεια την κοινή μας υπόθεση.
Απέναντι σε μια κυβερνώσα αριστερά που πετάει μία μία σαν νεκρό φορτίο όλες τις
διακηρύξεις της, που εξαφάνισε κάθε ζήτημα χωρισμού εκκλησίας κράτους (να
σταματήσει μεταξύ των άλλων η μισθοδοσία των παπάδων από τους φορολογούμενους)
και μάλιστα σε περίοδο βαθιάς κρίσης, που ξέχασε κάθε οικονομική
απαίτηση απέναντι στην εκκλησία ΑΕ, που απέκλεισε τους χωρίς χαρτιά από κάθε
πρόσβαση στην περίθαλψη, που αρνείται ακόμα και στους πρόσφυγες την
πρόσβαση στο ΕΣΥ, δεν έχουμε παρά να πούμε ότι εμείς δεν θρέψαμε καμιά
αυταπάτη για διαχειριστικές λύσεις.
Στεκόμαστε εδώ, στους καθημερινούς αγώνες για την κοινωνική χειραφέτηση στη
δουλειά, στην κατοικία, στην περίθαλψη, στις μεταφορές, …εκεί που οι
εκμεταλλευόμενοι χτυπιόμαστε, εκεί που σηκώνουμε κεφάλι.
Έξω και ενάντια στους διαχειριστές της εξουσίας, έξω και ενάντια στα κόμματα και τη
διεύθυνση των αγώνων μας από τα έξω.
Στεκόμαστε εδώ κι απέναντι στο δικαστή που θα ρθει το δίκιο να δικάσει.
Αλληλεγγύη στους διωκόμενους για την παρέμβαση στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης Εφετείο 13
Γενάρη Δικαστήρια Θεσσαλονίκης.
Αλληλεγγύη στη δικαζόμενη για την παρέμβαση στη μητρόπολη που ακολούθησε
την εκκένωση των καταλήψεων των μεταναστών.
Πέμπτη 20 Οκτώβρη 2016 9 π.μ. Δικαστήρια Θεσσαλονίκης
Δείτε το κείμενο εδώ -> invaders-solidarity
