Ο Ίρντι είναι ένας από εμάς, κομμάτι του κόσμου του αγώνα. Βρισκόταν μεταξύ των συλληφθέντων σε πορεία της 6/12/2014, σε μπλοκ αλληλεγγύης στην απεργία πείνας του Ν. Ρωμανού. Οι κατηγορίες που φορτώθηκαν τα συλληφθέντα σε εκείνες τις κινητοποιήσεις ήταν οι κλασικές, αυτές που από πάντα φορτώνονται στο σωρό σε όποιο συλλαμβάνεται σε τέτοια γεγονότα, ιστορίες που για όλους εμάς είναι ιστορίες να ‘χουμε να διηγούμαστε.
Για τον Ίρντι όμως η ιστορία δε συνεχίστηκε με τον ίδιο τρόπο όπως με τα υπόλοιπα συλληφθέντα, καθώς τώρα απειλείται με απέλαση ως «κίνδυνος για την δημόσια τάξη». Ο Ίρντι δεν μπορεί να επιδείξει μπλε ταυτότητα, καθώς βρίσκεται υπό καθεστώς άδειας παραμονής, παρά το γεγονός ότι έχει μεγαλώσει και ζήσει στην ελλάδα σχεδόν όλη του τη ζωή.
Αυτό φαίνεται πως τον καθιστά παιδί ενός κατώτερου θεού, και τον αναγκάζει (μαζί με ένα σωρό κόσμο) να βρίσκεται μεταξύ αυτών που πρέπει να μάθουν να το βουλώνουν,˙ αυτών που πάνω τους γίνεται συστηματικό πλιάτσικο εδώ και 30 χρόνια, αυτών που πρέπει να καταπίνουν το άδικο, να μην διεκδικούν, να μάθουν τον τρόμο απέναντι στο χωροφύλακα, το αφεντικό, τον ελληναρά. Μεταξύ αυτών που δεν πρέπει ούτε να το διανοηθούν να κοιτάξουν τους χαφιέδες κατάματα και που η συμμετοχή τους σε οποιαδήποτε πράξη αγώνα τιμωρείται παραδειγματικά. Στην περίπτωση του Ίρντι, επιχειρείται από το ελληνικό κράτος να τιμωρηθεί με ισόβια εξορία σε μια άγνωστη χώρα, όπου δεν έχει ζήσει ποτέ και δεν τον συνδέει τίποτε.
Ο Ίρντι έβαλε την αλληλεγγύη πάνω από τον φόβο, αψήφησε την τάξη του μεταναστευτικού απαρτχάιντ και γι΄ αυτό προσπαθούν να τον συντρίψουν. Από την πλευρά μας, στεκόμαστε δίπλα του σε αυτόν τον αγώνα και καλούμε σε αλληλεγγύη στις δράσεις στήριξης, όπως και στα διοικητικά δικαστήρια (Φράγκων 2-4) στις 12/03/2020.
