Διάφορα
27 άρθρα
Σάββατο 17 Φλεβάρη
χαλαρό καφενείο
από τις 20:30
Σάββατο 24 Φλεβάρη
προβολή +συζήτηση
στις 19:00
Παρασκευή 12 Ιανουαρίου, από τις 19:30
&
Σάββατο 20 Ιανουαρίου, από τις 19:30
2 προβολές ταινιών στα πλαίσια σειράς προβολών ενάντια στον εξευγενισμό.
Τετάρτη 6/9
“RoboCop III” (1993)
Τετάρτη 20/9
“Vampires vs. the Bronx” (2020)
Οι προβολές θα ξεκινούν στις 20:30,
με καφέ μπύρα & βιβλιοθήκη από τις 19:00 και after-bar.
Εκδήλωση-συζήτηση με την “πρωτοβουλία ενάντια στα ΕΛΠΕ”.
– – – – – – – – – – – – – – –
Για τις τοπικές αντιστάσεις στη δραστηριότητα των ΕΛΠΕ και την υποβάθμιση της ζωής στις δυτικές συνοικίες.
Σάββατο 17 Ιουνίου, στις 19:00
πλατεία Κουλέ Καφέ
Τα πριόνια του εξευγενισμού
Σε μια τσιμεντούπολη με ελάχιστους χώρους πρασίνου, όπου όλο και λιγότερα πουλιά κελαηδούν ελεύθερα έξω από κλουβιά, ο δήμος Θεσσαλονίκης κόβει 4000 δέντρα,τουλάχιστον 40 από αυτά στο πάρκο πάνω από το άγαλμα Βενιζέλου. Η πράξη αυτή θα επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα ζωής στην πόλη, περιβαλλοντολογικά και κοινωνικά. Έχει χρόνια που δήμος και επιχειρηματίες έχουν βαλθεί να αλλάξουν την περιοχή της μεγαλύτερης πλατείας στο κέντρο της πόλης που ακόμα μπορούμε να αράξουμε ελεύθερα και που δεν έχει καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα μαγαζιών, ούτε είναι απλά ένα πέρασμα ανάμεσα στην εμπορική κίνηση της πόλης. Από τη μεριά μας, ξέρουμε καλά με ποιον τρόπο αλλάζει η καθημερινότητά μας από τις συνεχείς αναπλάσεις δρόμων και πλατειών, που εξαφανίζουν ή θέτουν υπό επιτήρηση το δημόσιο χώρο, από τον εξευγενισμό των γειτονιών μας, που μας διώχνει από τα σπίτια μας και παράλληλα αναγκάζει τα άλλα ζώα να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους…
Η απόφαση να κοπούν 4000 δέντρα σε όλη την πόλη παρουσιάζεται από τον Δήμο ως η ασφαλής και υπεύθυνη λύση ώστε να προληφθεί η πτώση κλαδιών και δέντρων που είναι μολυσμένα από κάμπιες. Ενώ αρκετοί γεωπόνοι θεωρούν δυνατή τη θεραπεία των περισσότερων από αυτά, ο δήμος αποφάσισε να κοπούν όλα καθώς αυτό κοστίζει λιγότερο από το να θεραπευθούν, εξυπηρετώντας παράλληλα και τα τυχόν σχέδιά του για αναπλάσεις των εκάστοτε περιοχών. Για να κατευνάσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια ως προς αυτό, υπόσχονται πως θα φυτευτούν νέα στη θέση τους. Ωστόσο, οι τρύπες στα πεζοδρόμια της πόλης μένουν να θυμίζουν τα δέντρα που ανά τα χρόνια έχουν ξεριζωθεί χωρίς να αντικατασταθούν. Αν σκεφτεί καμία και το γεγονός πως πολλά από τα κομμένα δέντρα των τελευταίων ημερών ήταν, όπως φάνηκε και εκ των υστέρων, υγιή, η ιστορία με την κακιά κάμπια που θα ρίξει τα δέντρα πάνω σε ανυποψίαστους περαστικούς μπάζει ακόμα περισσότερο. Στη θέση των κομμένων δέντρων,στην πλατεία δικαστηρίων τουλάχιστον,φυτεύτηκαν κάποια δενδρύλια τις προηγούμενες μέρες που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να αναπληρώσουν τη ζημιά που έχει συμβεί στο (κοινωνικό) τοπίο και το μικροκλίμα της πλατείας. Το τι θα γίνει τελικά με το σύνολο των φυτεύσεων προφανώς έχει να κάνει και με τις αντιστάσεις και με την κατακραυγή που αυτές επέφεραν στα σχέδια του δήμου, καθώς, σε αυτήν την ιστορία, κάποιος κόσμος αντέδρασε.
▶ Κόβεις δέντρο, φυτρώνει μπάτσος
Τη Δευτέρα 13/3, σε ένα επεισόδιο αυτής της αντίδρασης και μετά από προηγούμενες προσπάθειες μαζικής κοπής δέντρων που αποτράπηκαν από συγκεντρωμένο κόσμο, ο εργολάβος του έργου εμφανίστηκε με συνοδεία περιπολικού. Ένας αριθμός ατόμων που βρέθηκε το ίδιο πρωί εκεί διαφωνόντας με τις επιχειρούμενες κοπές, βρέθηκε σχετικά άμεσα αντιμέτωπος με αρκετές αστυνομικές δυνάμεις, τη βίαιη απομάκρυνσή τους από την πλατεία και εν τέλει με συλλήψεις με την κατηγορία της “παράνομης βίας”. Μία κατηγορία-υπενθύμιση για το νόμιμο μονοπώλιο της κρατικής βίας. Για πέντε από τα συλληφθέντα άτομα μάλιστα, διατάχθηκε η κράτηση τους για ένα βράδυ, αποκλειστικά λόγω της άρνησής τους να υποβληθούν στην εξευτελιστική διαδικασία της σήμανσης, κάτι που εμπλουτίζει τις τράπεζες καταγραφής και παρακολούθησης αγωνιζομένων από την αστυνομία και χρησιμοποιείται συχνά για στήσιμο νέων δικογραφιών. Αυτή η γελοία επίδειξη δύναμης και εξουσίας, χωρίς αμφιβολία είχε σκοπό αφενός να προχωρήσει γρήγορα και ανεμπόδιστα ο σχεδιασμός του Δήμου για την πλατεία, αφετέρου να επιβεβαιώσει την περίοδο γενικευμένης όξυνσης του κρατικού αυταρχισμού που διανύουμε. Από τη μεριά μας, στεκόμαστε αλληλέγγυα στα συλληφθέντα άτομα, που με τη στάση τους πραγμάτωσαν την αντίθεσή τους στα καταστροφικά πλάνα του Δήμου. Ωστόσο στεκόμαστε εχθρικά απέναντι σε προσπάθειες εκμετάλλευσης κινήσεων απειθαρχίας από λογικές θεσμικών παραγόντων , που θέτουν ως ορίζοντα των αυτόνομων κοινοτήτων αγώνα, το πεδίο της πολιτικής αντιπροσώπευσης.
▶ Το κέντρο της πόλης μεγαλώνει και πρέπει να γίνει κυριλέ επιτέλους!
Και σ’αυτό σίγουρα δε χωράνε οι “κακοί” ξένοι, οι άνεργες, τα φρικιά, οι τζαμπατζήδες, οι διαδηλώσεις και οι καταλήψεις, τα αδέσποτα, οι φτωχές. Δε χωράμε όλες εμείς δηλαδή, για να χωρέσουν οι πλουσιότεροι και οι ορδές τουριστών. Τα ακριβά νοίκια και το ακριβό κόστος ζωής, οι εξώσεις, οι κάμερες και οι μπάτσοι που είναι παντού, οι επιχειρήσεις “σκούπα” σε άστεγους και μετανάστριες, το gentrification που όλο και επεκτείνεται στις γειτονιές μας, είναι οι εικόνες αυτής της μετάβασης. Η παρέμβαση του Δήμου στα δέντρα της πλατείας Δικαστηρίων, δε μοιάζει άσχετη από τα γενικότερα σχέδια που έχει για την περιοχή. Ήδη, τα παγκάκια έχουν μειωθεί και έγιναν πιο άβολα, ακατάλληλα για άστεγους,πάνοπλοι μπάτσοι στέκονται στις γωνιές της ανά διαστήματα, η χριστουγεννιάτικη αγορά για 1,5 μήνα το χρόνο καταλαμβάνει σχεδόν το σύνολο του χώρου της πλατείας και γίνονται κινήσεις για να μονιμοποιηθεί αυτό το μοντέλο της υπαίθριας αγοράς. Η πλατεία, ως εμβληματικό σημείο του κέντρου της πόλης που θέλει να αλλάξει, πρέπει να αλλάξει και η ίδια.
▶ Αποκόπτοντας τις δυνατότητες συνάντησης και συλλογικής αντίστασης
Σε πολλές πλατείες στην πόλη βλέπουμε δέντρα να αντικαθιστώνται από θάμνους, μίνι δέντρα μικρής ανάπτυξης και παρτέρια με λουλούδια, ώστε όλοι να είμαστε συνεχώς ορατοί, με δυνατό φωτισμό που ενοχλεί ανθρώπινα και μη ζώα. Δεν θέλουμε οι πλατείες μας να είναι μόνο όμορφες και πράσινες, αλλά και φιλόξενες. Η εναπομείνασα σκιά που προσφέρουν τα δέντρα στο πάρκο της πλατείας Δικαστηρίων αποτελεί καταφύγιο και σημείο συνάντησης για πλήθος διαφορετικών ανθρώπων. Η κοπή των δέντρων αποτελεί μέρος των γενικότερων σχεδίων εξωραισμού και εξευγενισμού και της επιθυμίας των αρχών να ελέγχουν όλο και περισσότερο τις συμπεριφορές μας περιορίζοντας περαιτέρω τους χώρους συλλογικής συγκέντρωσης και οργάνωσής μας. Σταδιακά οι δημόσιοι χώροι μειώνονται σε μέρη διέλευσης από τα οποία μπορεί κανείς να περάσει αλλά όχι να κάτσει.
▶ Πετσοκόβοντας τους ελεύθερους χώρους για χάρη του καταναλωτικού μοντέλου
Οι περιφράξεις στο δημόσιο χώρο, ο οποίος κατατρώγεται όλο και περισσότερο από τα τραπεζάκια των μαγαζιών και τις διάφορες άλλες (ημι)μόνιμες εμπορικές παρεμβάσεις, είναι διαρκείς. Καθώς οι ελεύθεροι χώροι γεμίζουν με μπάτσους, κάμερες, κλειδαριές και γίνονται αφιλόξενοι, η μόνος άλλος τρόπος για να κοινωνικοποιηθούμε θα καταλήξει να συμβαίνει μέσω καταναλωτικών συγκινήσεων. Μια πόλη όλο και πιο εχθρική για όσους δεν μπορούν να διαθέσουν χρήματα για τις εξόδους τους. Αντί να αναδιαμορφώνεται η πόλη με βάση τις ανάγκες των κατοίκων της, την «αναπλάθουν», ώστε τα δίπολα παραγωγής-κατανάλωσης, και ενσωμάτωσης-αποκλεισμού να ορίζουν με πιο απόλυτο τρόπο τις ζωές μας εντός της.
▶ Στερώντας τους χώρους για την αδέσποτη και άγρια ζωή
Στις -σύγχρονες- πόλεις το άγριο και το ελεύθερο πρέπει να ελέγχονται και να τιθασεύονται και το “ανεξέλεγκτο” να αφανίζεται, στον βωμό της ασφάλειας, της νομιμότητας και της καθαρότητας. Η πρόσβασή μας σε ελεύθερους πράσινους χώρους δεν είναι μια παραχώρηση από την εξουσία, που έπειτα μπορεί να ανακαλεστεί. Διεκδικούμε τον δημόσιο χώρο ώστε να είναι προσβάσιμος και ελεύθερος για εμάς και τα άλλα ζώα με τα οποία τον μοιραζόμαστε. Όπως πολλοί άλλοι χώροι, η πλατεία Δικαστηρίων αποτελεί σημείο συνάντησης για γάτες, σκύλους και εκατοντάδες πουλιά διαφορετικών ειδών, για τα οποία τα δέντρα της αποτελούν σημαντικό σημείο για την αναπαραγωγή και επιβίωσή τους στην πόλη. Τα φώτα και ο θόρυβος από τη χριστουγεννιάτικη αγορά έκαναν ήδη την πλατεία εχθρική προς αυτά πριν κάποιους μήνες. Είναι αβέβαιο το που θα πάνε μετά την κοπή των δέντρων και το πώς θα επηρεαστεί η αναπαραγωγή τους από τη στιγμή που οι φωλιές που έφτιαχναν χάθηκαν.
Χρειαζόμαστε πράσινους χώρους ώστε τα μη ανθρώπινα ζώα να μπορούν να κινηθούν με ασφάλεια. Χρειαζόμαστε περισσότερα δέντρα να προσφέρουν σκιά και καθαρό αέρα σε αυτή την αποπνικτική πόλη. Αρνούμαστε να αφήσουμε να χαθεί το μοναδικό μεγάλο πάρκο στο κέντρο της πόλης. Όπως η αυξημένη επιτήρηση και ο εξευγενισμός της πόλης διώχνουν τους “ανεπιθύμητους” πληθυσμούς, η αποψίλωση του πρασίνου περιορίζει τις προοπτικές των ελεύθερων και αδέσποτων ζώων για επιβίωση. Όπως η ιδιωτικοποίηση των ελεύθερων χώρων μειώνει τους ανθρώπους σε καταναλωτές, η καταστροφή του αστικού οικοσυστήματος μειώνει τα ζώα σε αντικείμενα κατανάλωσης (για δουλειά, για τροφή, για διασκέδαση).
Όσο ο δημόσιος χώρος λιγοστεύει και οι αρχές βάζουν φράχτες και εισιτήρια που διαχωρίζουν τους επιθυμητούς από τους ανεπιθύμητους επισκέπτες, οι πόλεις μας καταλήγουν να είναι θεματικά πάρκα και χώροι διασκέδασης για τους πλούσιους και τους τουρίστες, μα αφιλόξενες και αβίωτες για τους κατοίκους.
ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΚΑΙ ΕΞΕΥΓΕΝΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΕΓΧΟΣ, ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΠΙΣΜΟΣ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΑ 14 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ 13/3
Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης
το κείμενο σε pdf: εδώ
Ο αγώνας στο Sainte-Soline και η καταστολή στη Γαλλία. Προβολή, ενημέρωση και συζήτηση.
Ένα πολιτικό καφενείο από την πρωτοβουλία “ThessaloNiqueLaPolice”.
\
Sainte-Soline’s struggle and the repression in France. Film projecting, information and discussion.
A political café by the initiative “ThessaloNiqueLaPolice”.
Σχετικά πρόσφατα, ελάχιστες μέρες πριν τη διεξαγωγή του «11ου Ελευθεριακού Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης», πληροφορηθήκαμε για την ύπαρξη ενός blog (palaiokinimatopoleio.wordpress.com) μέσω του οποίου πωλούνται έναντι συγκεκριμένου αντιτίμου διάφορα έντυπα. Ανάμεσα σε αυτά τα έντυπα υπάρχουν και κινηματικές εκδόσεις, ορισμένες από τις οποίες διακινούνται με ελεύθερη συνεισφορά ή χωρίς κανένα αντίτιμο. Κάποια από αυτά δημιουργήθηκαν ή επανατυπώθηκαν από την συλλογικότητά μας και ατομικές/συλλογικές πρωτοβουλίες που συμμετείχαν κάποιες από εμάς. Αφενός η άρνηση του διαχειριστή του blog να απαντήσει ή και να λάβει υπόψιν του τις ψηφιακές επικοινωνίες που επιδιώχθηκαν μαζί του, αφετέρου ο πάγκος που διατηρεί σε διάφορες κινηματικές εκδηλώσεις (όπως και στο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης) και το ενδεχόμενο να πουλάει ακόμα κι εκεί το εν λόγω υλικό -παρά τις προφανείς εναντιώσεις μας, μας οδήγησαν μαζί με άλλες συντρόφισσες και συντρόφους να επιδιώξουμε μία άμεση επαφή μαζί του.
Συντάξαμε λοιπόν από κοινού ένα κείμενο (το κείμενο μπορεί να βρεθεί εδώ*), το οποίο φροντίσαμε να γνωστοποιήσουμε και στη διοργανωτική ομάδα του φεστιβάλ μία μέρα πριν την έναρξη του 3ημέρου, για λόγους ενημέρωσης, πολιτικής ευγένειας, αλλά και για να αποφύγουμε την πιθανότητα να παρερμηνευτεί η παρουσία μας εκεί. Στόχος μας ήταν να μιλήσουμε με το διαχειριστή του εν λόγω blog και να ενημερώσουμε/συζητήσουμε με τους διοργανωτές του φεστιβάλ σχετικά με αυτό το ζήτημα με την μορφή παρέμβασης στο χώρο του φεστιβάλ (στον πάγκο που διατηρούσε), αλλά όχι στο ίδιο το φεστιβάλ και τις εκδηλώσεις του. Επιλέξαμε την αρχή της 1ης μέρας και προτού ξεκινήσουν οι εκδηλώσεις/συζητήσεις, ώστε να αποκλειστεί επιπλέον η τυχόν μετατόπιση του ενδιαφέροντος από αυτές, μοιράζοντας παράλληλα το κείμενό μας στους τριγύρω πάγκους και τον λίγο επιπλέον κόσμο που είχε έρθει από νωρίς, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο έναν πιο δημόσιο και πολιτικό χαρακτήρα στην ίδια την παρέμβαση. Σκοπεύαμε να εκθέσουμε δημόσια το διαχειριστή του blog και να διασφαλίσουμε -μέσω αυτής της έκθεσης και της δημόσιας κριτικής που αναμέναμε ότι θα επιφέρει- ότι θα σταματήσει αυτή την ανήκουστη πρακτική. Συνέχεια ανάγνωσης
*για την οικονομική ενίσχυση της συνέλευσης
Ο αγαπημένος σύντροφος και καρδιακός μας φίλος, Μήτσος, δεν είναι πια ανάμεσά μας. Η Δευτέρα 3 του Γενάρη θα είναι μια μαύρη μέρα πλέον.
Ο κόσμος μας φτώχυνε και κατέρρευσε απότομα. Ο χρόνος παραμένει παγωμένος, τα λόγια ακόμα λυγίζουν τη φωνή, τα δάχτυλα φοβούνται να κρατήσουν το μολύβι, τα δάκρυα δεν σταματούν.
Ακούραστος στους κοινωνικούς αγώνες με δύναμη και πάθος, με συνεπή στάση σε όλη του τη διαδρομή, αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό των διωκόμενων, με τα ροκανίσματα του κόσμου της εξουσίας να τον γεμίζουν χαμόγελα, με εξαιρετική ευφυΐα και δημιουργικότητα, με συντροφικότητα να ξεχειλίζει. Με στοργή και φροντίδα στις σχέσεις του που τις υπερασπιζόταν επίμονα, είναι πολύτιμο να λογίζεσαι φίλη του και σύντροφός του. Στάθηκε σε όλη τη ζωή του με αξιοπρέπεια, ενσυναίσθηση, απαράμιλλο θάρρος και ήθος. Η ζωή έχασε τον άνθρωπο που έζησε τρεις ζωές. Η παρακαταθήκη που αφήνει στους ανθρώπους του και στους αντικυριαρχικούς αγώνες είναι ζωντανή, και αυτός παραμένει ζωντανός μέσα από αυτούς. Με το κεφάλι ψηλά και με λύσσα στην καρδιά, αλύγιστος.
Εμείς δε σε αποχαιρετούμε, γιατί δεν έφυγες ποτέ.
Τιμούμε τον αγαπημένο μας σύντροφο σήμερα Τρίτη 4/1 στις 17:00 στην πλατεία Αγίας Σοφίας, στην καθιερωμένη συγκέντρωση της «Πρωτοβουλίας Υγειονομικών Θεσσαλονίκης Ενάντια στους Αποκλεισμούς» και την Τετάρτη 5/1 στις 14:00 στην Πολιτική κηδεία που θα γίνει στο νεκροστάσιο του Billy Palace (απέναντι από τα Νεκροταφεία Θέρμης).
1. Από τον υποχρεωτικό εμβολιασμό στην εμβολιαστική εκπαίδευση
2. Θέσεις για την Covid-1984
3. Σχετικά με την κινητοποίηση κατά του πάσο
Η πρώτη μετάφραση αφορά ένα άρθρο που πραγματεύεται το εμβολιαστικό καθεστώς στην Γερμανία σε σχέση με τα πολιτικά καθεστώτα. Το βρήκαμε ενδιαφέρον, καθώς συναντήσαμε κάποια στιγμή προσπάθειες σύνδεσης του εθελοντικού εμβολιασμού με το ναζιστικό καθεστώς. Στην πραγματικότητα, το δικαίωμα αντίρρησης συνείδησης στον εμβολιασμό ήταν αποτέλεσμα των σοσιαλιστικών και εργατικών αγώνων στην Αγγλία, που έφεραν την αλλαγή του εμβολιαστικού πλαισίου σε εθελοντικό και οδήγησαν στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου.
Oι άλλες δύο μεταφράσεις, έγιναν και αρχικά τυπώθηκαν ενισχυτικά της εκδήλωσης στον Θερσίτη με αφορμή την έκδοση της μπροσούρας “από την καραντίνα στην “ελευθερία” (Αntitriage). Πρόκειται για 2 κείμενα από αναρχικούς στην Ιταλία, το πρώτο περιέχει μια γενικότερη τοποθέτηση πάνω στην υγειονομική συγκυρία, την τεχνοκρατία και τον κοινωνικό έλεγχο, και το δεύτερο αποτυπώνει μια κριτική ματιά στις κινητοποιήσεις για το “υγειονομικό πάσο” του ιταλικού κράτους, από την πλευρά του ανταγωνιστικού κινήματος.
