Τζάμπα ΝΑ καίει η λάμπα…
…δεν υπάρχουν δουλειές, με απέλυσαν, δεν μου κολλάει ένσημα, δεν έχω να πληρώσω τους λογαριασμούς, το νοίκι, το super market, ΔΕΝ ΤΗ ΒΓΑΖΩ!…
Μήπως σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Ε, λοιπόν, είναι γεγονός ότι δε την βγάζουμε. Η ζωή μας πάει απí το κακό στο χειρότερο. Τα “αυτονόητα” εργασιακά δικαιώµατα συρρικνώνονται ή καταργούνται, είτε με το νόμο, είτε στην πράξη, και η επιβίωσή μας καθημερινά εκβιάζεται από μία ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε σε όλους τους αναγκαίους τομείς για τη συντήρησή μας. Αυξανόμενη ανεργία, ενδεχόμενες απολύσεις ή υποτίμηση της εργασίας (για όσους έχουν!), αυξήσεις στα βασικά είδη διατροφής, περιφράξεις με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωπες (στην περίθαλψη, μετακίνηση, κ.ο.κ.) λόγω της εμπορευματοποίησης των κατά τα άλλα “δημόσιων υπηρεσιών”.
Σ’ αυτή τη συγκυρία της κρίσης του καπιταλισμού η ζωή μας έχει καταντήσει κούρσα επιβίωσης δίχως αισιόδοξες προοπτικές. Και η κυβέρνηση μας καλεί μέσα από τα δελτία ειδήσεων να ìμοιραστούμε την ευθύνηî και να βοηθήσουμε την Ελλάδα να ορθοποδήσει, να τη σώσουμε από την κρίση. Το τίμημα: δουλειά 12 ωρών για ψίχουλα, με τον μισό μισθό να τον δίνουμε στη ΔΕΗ και τον άλλο μισό στο πετρέλαιο θέρμανσης. Φυσικά, ούτε λόγος, αν είσαι άνεργος ή μετανάστης, το σύστηµα αυτό δεν µας χωράει όλους…
Και με το ρεύμα τι κάνουμε;
Κινητήριος δύναμη του καπιταλισμού είναι η ενέργεια, για αυτό και τελευταία βλέπουμε να στρέφονται όλα τα αδηφάγα βλέμματα στην εκμετάλλευσή της. Ταυτόχρονα, όμως, είναι άκρως σημαντική και για την επιβίωσή μας. Όσο τα τιμολόγια της ΔΕΗ γίνονται απρόσιτα, τόσο η καθημερινότητά μας δυσκολεύει και η ποιότητα της ζωής μας υποβαθμίζεται, στην προσπάθειά μας να εξοικονομήσουμε χρήματα (και όχι ενέργεια για να είμαστε οικολόγοι!). Για πρώτη φορά στα χρονικά της χώρας, ο αριθμός των σπιτιών που μένουν χωρίς ρεύμα είναι ασύλληπτος. Όπως ασύλληπτη είναι και η επιβίωσή μας δίχως αυτό. Ακόµα και τώρα, όµως, που πρακτικά αδυνατούµε να ανταποκριθούμε στις αυξήσεις των τιµολογίων, υποβόσκει σε αρκετές από µας ο φόβος και η ενοχή. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι φταίει ο φτωχός για τη φτώχια του και αυτό είναι ένα κουσούρι που πρέπει να κρύψει.
Την ίδια στιγμή, η διοίκηση της ΔΕΗ μας κοροϊδεύει προτείνοντας ως λύση τα πολυδιαφημισμένα κοινωνικά τιμολόγια. Από την άλλη πλευρά, από τους εργαζόμενους, δεν προβάλλεται καμία αντίσταση στα κοψίματα του ρεύματος. Τα στελέχη, όπως ήταν αναμενόμενο, στηρίζουν τις επιλογές της διοίκησης και ο συντεχνιακός συνδικαλισμός δεν κοιτάζει παρά τα οικονομικά ζητήματα των εργαζομένων. Κάποιοι υπάλληλοι νομίζουν ότι θα τη γλυτώσουν, αν η επιχείρηση έχει κέρδη, και γιí αυτό στηρίζουν ενεργά τις επιλογές των κοψιμάτων. Κάποιοι άλλοι δεν παρακούν εντολές για να μη χάσουν τη δουλειά τους αλλά και γιατί βρίσκουν άσκοπο να αγωνιστούν χωρίς αποτέλεσμα ενάντια στα κοψίματα.
Όσο για τα τιμολόγια, ο ταξικός διαχωρισμός στην κοστολόγηση του ρεύματος δεν είναι καινούριο δεδομένο (ακριβό για τους μισθωτούς, τους άνεργους, τους αυτό-απασχολούμενους, τους ελαστικούς, τους συνταξιούχους, φτηνό για τις βιομηχανίες και το κεφάλαιο). Αυτό που είναι καινούριο είναι η μεγαλύτερη αδυναμία μας να ανταπεξέλθουμε στις αναίτιες και παράλογες αυξήσεις, αλλά και γενικότερα στην κάλυψη αυτών των τόσο βασικών αναγκών μας.
Για εμάς όμως, που λύση δεν είναι η ανάληψη ατομικής ευθύνης για τα χρέη των εχόντων,
που δεν πιστεύουμε την αδιάκοπη “σκανδαλολογία” των ΜΜΕ γιατί ξέρουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι τα σκάνδαλα κάποιων πολιτικών αλλά η παγκόσμια κρίση αυτού του συστήματος,
που γνωρίζουμε ότι οι κυβερνήσεις, τα κοινοβούλια και οι “πεφωτισμένες” οργανώσεις-καθοδηγητές είναι μέρος του προβλήματος,
που η αδυναμία να πληρώσουμε το ρεύμα δεν είναι ντροπή,
που θεωρούμε ότι η δύναμη μας βρίσκεται στους συλλογικούς αγώνες και στις συλλογικές διεκδικήσεις,
η πρόταση είναι:
Συνάντηση στη γειτονιά, για να κάνουμε τον θυμό και την οργή ΑΓΩΝΑ
Συνάντηση στη γειτονιά,
για να ψάξουμε από κοινού ΠΡΑΚΤΙΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ
για να σταματήσουμε τα κοψίματα του ρεύματος
και για ν’αντιμετωπίσουμε τα τιμολόγια
ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΜΑΗ, 19.00
συνάντηση στην Πλατεία κουλέ καφέ
