Και αν γίνει πόλεμος στρατηγέ…

Ξυπνάμε σε μια κοινωνία που:

Προσπαθεί να ορίζει τις κανονικότητες, τις συμπεριφορές μας και την ύπαρξή μας. Μας θέλει πειθήνιες, να σεβόμαστε το θεσμό της οικογένειας, να κάνουμε το σταυρό μας, να αγαπάμε τη μαμά πατρίδα, να ζούμε straight έρωτες,

να γινόμαστε ένα με τα αφεντικά μας για μια σημαία, να βαράμε προσοχή, να φοράμε χακί, να συγκινούμαστε με τα εθνικά εμβατήρια, να είμαστε μάτσο και αρρενωποί, ή υποταγμένες, να μισούμε το ξένο και το διαφορετικό.Και αυτή η κοινωνία το μόνο που έχει να μας προσφέρει ως ορίζοντα είναι η δυστοπία των ιεραρχημένων, σεξιστικών, εκ-μεταλλευτικών κοινοτήτων του έθνους κράτους, του καπιταλισμού και της πατριαρχίας.

Στα δικά μας όνειρα, όμως, δεν υπάρχουν:

έθνη, πατρίδες, μακεδονομάχοι, φασίστες, μπάτσοι, πολεμόχαροι υπουργοί, ρασοφόροι και ευσεβείς νοικοκυραίοι, στρα-τόπεδα συγκέντρωσης, σύνορα και φράχτες. Ούτε έμφυλες κανονικότητες, περιθωριοποιημένοι και στοιχειά, καταθλιπτι-κές μητροπόλεις, εθνικά σφαγεία και διωγμοί.Όσο τα αφεντικά γεμίζουν τις τσέπες τους από τη βιομηχανία του πολέμου, όσο οι πολιτικοί επεκτείνουν την επικράτεια και την εξουσία τους και όσο οι γαλονάδες και οι καραβανάδες γκαρίζουν μέσα στα μούτρα μας για “μεγάλες ιδέες” και παλιές και νέες εκστρατείες, γεμίζοντας μας φόβο, τρόμο, ασφυξία και αδιέξοδο, εμείς ουρλιάζουμε ότι δεν υπηρετού-με σε κανένα στρατό και δε δολοφονούμε για καμία πατρίδα. Γι αυτό το λόγο, στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες με όσους ενα-ντιώνονται έμπρακτα στο θεσμό του στρατού και αρνούμαστε να συνεισφέρουμε σε αυτόν, με τα ίδια μας τα κορμιά και με χρόνο από τις ζωές μας.

Μέχρι τα όνειρα μας να γίνουν πραγματικότητα εμείς θα αγωνιζόμαστε συλλογικά, με γνώμονα την αλληλεγγύη, πέρα από έθνη και επιβαλλόμενους διαχωρισμούς, μακριά από λογικές ανάθεσης. Θα δημιουργούμε κοινότητες αγώνα για ό,τι μας πνίγει απέναντι στις εθνικές αφηγήσεις και στη στρατικοποίηση της καθημερινότητας μας και, όσο κι αν το θέλουνε. δε θα συνηθίσουμε το θάνατο που μας επιβάλλουν.

Γιατί η αγάπη για την πατρίδα ενσαρκώνει όλα αυτά που μισήσαμε.

…η πρώτη σφαίρα θα είναι για σένα.

Εδώ το κείμενο: KEIMENO A4