Το Σάββατο 23 Ιουνίου η Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Α. Πόλης σε συνεργασία με τους Εργάτες στη Βιομηχανία της Υγείας, το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και το Αυτόνομο Σχήμα του Μαθηματικού επισκέφθηκαν για άλλη μια φορά το νοσοκομείο Αγ. Δημήτριος και αποτύπωσαν το λόγο τους ενάντια στον εισπρακτικό μηχανισμό των νοσοκομείων με συνθήματα και στένσιλ στους τοίχους του.
>
ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Ξεκινήσαμε ένα νέο κύκλο παρεμβάσεων ενάντια στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση της περίθαλψης στο Νοσοκομείο της περιοχής μας. (Άγιος Δημήτρης τέως «Δημοτικό»).
Μετά τις παρεμβάσεις μας στο Νοσοκομείο Άγιος Δημήτρης στην απεργία στις 19 και 20 Οκτώβρη επιλέξαμε να συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε στο νοσοκομείο της γειτονιάς μας για να εμπεδώσουμε αυτά που φαινόταν ότι μπορεί να κερδηθούν όσον αφορά την πρόσβαση όλων των ασθενών χωρίς προϋποθέσεις στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου.
Να θυμίσουμε εδώ ότι στην παρέμβαση στις 19 Οκτώβρη ο διοικητής είχε δεσμευτεί ότι θα εφαρμοστούν οι διατάξεις εξαίρεσης καταβολής πεντάευρου που μέχρι τότε δεν εφαρμόζονταν.
μια πρώτη νίκη
Κατά την πρώτη παρέμβασή μας με μοίρασμα ενημερωτικού υλικού, διαπιστώσαμε ότι όντως είχε αναρτηθεί ανακοίνωση η οποία και εφαρμοζόταν με βάση την οποία εξαιρούνται από τη καταβολή του πεντάευρου ένα κομμάτι των ασθενών που μέχρι την προηγούμενη παρέμβαση εξαναγκάζονταν στην καταβολή.
Παρόλα αυτά αυτό δεν γινόταν για μια σειρά άλλων κατηγοριών χρόνιων πασχόντων.
Ενημερώσαμε τους προσερχόμενους ασθενείς, ενώ διαμαρτυρηθήκαμε έντονα στην διοίκηση, η οποία παραδόξως αναγνώρισε την παράλειψή της και δεσμεύτηκε να την διορθώσει.
Να θυμίσουμε εδώ ότι με αυτές τις διατάξεις εξαιρείται το μεγαλύτερο ποσοστό των προσερχομένων από την καταβολή του πεντάευρου και είναι βέβαια διατάξεις που κανένα νοσοκομείο δεν εφαρμόζει.
Σαν συνέλευση Άνω Πόλης δεσμευτήκαμε να συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε, τόσο για να διαπιστώσουμε αν θα υλοποιηθούν οι νέες δεσμεύσεις της διεύθυνσης, όσο και για να αναπτύξουμε σχέσεις αγώνα με τους προσερχόμενους στο Νοσοκομείο.
Στα συνεχή μοιράσματα που πραγματοποιούμε από τις αρχές του 2012, διαπιστώθηκε ότι εν μέρει τηρούνται οι δεσμεύσεις εξαίρεσης των χρόνιων πασχόντων από την καταβολή του πεντάευρου, πράγμα που δυστυχώς δεν ισχύει για κάποιες κατηγορίες ασθενών (κυρίως τους οφθαλμιατρικούς ασθενείς).
Οι διαδικασίες παρέμβασης συνεχίζονται και σκοπεύουμε να κινηθούμε σε κατεύθυνση κλιμάκωσής τους.
>
Η Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Α. Πόλης συμμετέχει μαζί με κάτοικους, γείτονες και αλληλέγγυους στη συνέλευση που οργανώθηκε ενάντια στην κατεδάφιση των καστρόπληκτων σπιτιών της Α. Πόλης. Η συνέλευση παραβρέθηκε μάλιστα στη “λαϊκή” συνέλευση που κάλεσε το Γ΄ Δημοτικό Διαμέρισμα στην πλατεία Τερψιθέας και έθεσε το ζήτημα στη βάση της επιχειρηματολογίας της, δηλαδή εκτός μιας λογικής που βλέπει το γκρέμισμα των καστρόπληκτων ως καθαριότητα και ανάδειξη της ομορφιάς των τοιχών.
Η συνέλευση πραγματοποιείται κάθε εβδομάδα στο παρκινγκ στο Τσινάρι (Ακρίτα με Στρυμώνος). Όποιος/α ενδιαφέρεται να συμμετέχει ας παρακολουθεί τις αφίσες που κολλούνται στην περιοχή για να ενημερωθεί για το επόμενο ραντεβού.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε: Συνέχεια ανάγνωσης
Στο ίδιο έργο θεατές. Πάλι είδαμε συνεργεία του Δήμου να γκρεμίζουν προσφυγικά, «καστρόπληκτα»σπίτια και να απειλούν με κατεδάφιση σπίτια που μένουν μέσα άνθρωποι!Και γιατί όλα αυτά; Για να αναδείξουν τα Βυζαντινά Τείχη; Για τον τουρισμό; Για ν’απορροφήσουν κανά κονδύλι που τους ήρθε στα Ταμεία; Για ν’ ανέβουν τα νοίκια της περιοχήςκαι οι αξίες των διαμερισμάτων των ιδιοκτητών; Μήπως για ν’ ανοίξει καμιά δίοδος, κανένα οικοπεδάκι για τους εργολάβους; Σε κάθε περίπτωση το σύμπλεγμα εργολάβοι -‐Δήμος-‐Αρχαιολογική επιτίθονται στο δικαίωμα της στέγασης όσων δεν έχουν «γεμάτο πορτοφόλι» και «μπαζώνουν»ξανά τηνιστορία αυτής της περιοχής (ειδικά αυτή η Αρχαιολογική «ξεσκίζεται» γιαν’αναδείξει κάθε ελληνοπρεπές μνημείο, «θάβοντας» φυσικά το οθωμανικό και εβραϊκό παρελθόν ολόκληρης της Θεσσαλονίκης).
Να τους θυμίσουμε όμως μερικά πράγματα: η Άνω Πόλη υπήρξε πάντα χώρος φιλοξενίας «ταπεινών και καταφρονεμένων». Το 1878έγινε το νέο σπίτι προσφύγωναπό τη Βοσνία. Στη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 δέχτηκεπυρόπληκτους που έχασαν το σπίτι τους. Το 1922 είδε χιλιάδες πρόσφυγες να καταφτάνουν στις πλαγιές της. Και από τότε νατηνκατοικούν άνθρωποι φτωχοί. Ούτε η αντιπαροχή των δεκαετίωντου ’60-‐’70 δεν την άγγιξε όσο την υπόλοιπη Θεσσαλονίκη. Ούτε ο σεισμός του ’78. Είναι μόλις τη δεκαετία του ’80 αλλά κυρίως του ’90 που έχουμε την «άλωση» της περιοχής απόεργολάβους που εκμεταλλεύονται κάθε τετραγωνικό εκατοστό για να χτίσουν τα λεγόμενα «νέα παραδοσιακά σπίτια»:υψηλοίόγκοι τα περισσότερα, χωρίς ανοιχτωσιά. Πολλοί κάτοικοι της περιοχής, θέλοντας να ξεφύγουν ατομικά από τη φτώχειακαι τα «παλιόσπιτα»,συμφωνούνμε αυτό που συμβαίνει. Δίνουν πρόθυμα τα σπίτια τους για αντιπαροχή ή για απαλλοτρίωση/αποζημίωσηαπό τον Δήμο. Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης ήταν «η έκρηξη των ενοικίων». Οι πιο φτωχοίτης Άνω Πόληςάρχισαν σιγά-‐σιγά να φεύγουν, οι γειτονιές ν’ αλλάζουνκατοίκους και σχέσεις.
Ο Δήμος και οι «παρά τω Δήμο» εργολάβοι,με αφορμή την πολιτιστική πρωτεύουσα του 1997,βάζουνκαι αυτοίμπροστά ένα σχέδιο ανάπλασης της περιοχής:θέλουνμια«Πλάκα», μια«Μονμάρτη», μια «ζώνη» ακριβής κατοικίας για τους πλουσίους του κέντρου.Είναι χαρακτηριστικό ότι τότε έγιναν, με δημόσιους πόρους, η πλακόστρωση δρόμων, το βάψιμο σπιτιών, οι φωταγωγήσεις και άλλαέργα. Πραγματικός σκοπός τους δεν ήταν η«αισθητική ανάδειξη» της περιοχής αλλά το ν’ ανέβει η αξία των ακινήτων/οικοπέδων. Εκείνη όμως την εποχήαναδεικνύεταιμια πρώτη αντίστασηστην κατεδάφιση των «καστρόπληκτων» σπιτιών της οδού Επταπυργίου. Ακούγεται έναςδιαφορετικός δημόσιος λόγος πουμιλά για την ιστορική, προσφυγική μνήμη, για σπίτια που δεν πρέπει να γκρεμιστούν αλλά να κατοικηθούν από τους μη-‐έχοντες.
Και σήμερα; Μετά το «πάγωμα» της διαδικασίας κατεδάφισης των «καστρόπληκτων» φαίνεται ότι οι μπουλντόζες επέστρεψαν. Ήδη από το ’97 και μετά γίνονταν συνέχεια κάποιες κατεδαφίσεις. Τώρα απειλούνται σπίτια στην οδό Ισμήνης, Ευρυμέδοντος, Επταπυργίου και αλλού. Απειλούνται καταλήψεις στέγης, σπίτια φτωχών γερόντων που δεν δέχτηκαν την αναγκαστική απαλλοτρίωση του Δήμου, σπίτια που είναι κατοικήσιμα αν ο Δήμος και οι ιδιοκτήτεςτους (που τα έχουν εγκαταλείψει ή καταστρέψει)τα παραχωρούσαν σε ανέργους ή άπορους ή φοιτητές ή οποιονδήποτε ήθελε να τα συντηρήσει και να τα διασώσειλύνοντας το στεγαστικό του πρόβλημα!
Θα τους αφήσουμε λοιπόν στο καταστρεπτικό τους έργο; Σε μια περίοδο που ηκρίση έχει μεταφερθεί στις πλάτες μας, που κάθε μέτρο που παίρνεται είναι εναντίον μας, σε μια περίοδο που πραγματική φτώχειαμαστίζει τον κόσμο, η ανάγκη της δωρεάν ή φθηνής στέγασης είναι εκρηκτική. Αντίθετα,τα σχέδια της «ανάπλασης»του Δήμουκαι των εργολάβων διώχνουν τον κόσμοπου αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα: θέλουν τα νοίκια ακριβά,ακόμα και για «παραδοσιακές τρύπες»που τώρα τα ονομάζουν…studios…
•ΚΑΝΕΝΑ «ΚΑΣΤΡΟΠΛΗΚΤΟ» ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΝΩ ΠΟΛΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ –ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΚΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝΤΟΥ.
•ΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΣΤΕΓΟΥΣ -‐ΑΝΩ ΠΟΛΗ ΖΩΝΤΑΝΗ, ΟΧΙ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ
Εκδήλωση – Ενημέρωσηγια τις κατεδαφίσεις,
Παρασκευή 16 Σεπτέμβρηστις 19.00 στην οδό Ακρίτα κ Στρυμώνος (πέρασμα για Συκιές-‐Τσινάρι)
Περίπατος στην Κοινωνική Ιστορία της Άνω Πόλης,
Κυριακή 18 Σεπτέμβρηστις 11.30 το πρωί με αφετηρία την πλατεία Κουλέ Καφέ
Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης
οι τυχαίοι (;) θάνατοι δυο περαστικών: Μανώλης Καντάρης, Αλί Αμπντούλ Μάναν
(ο Μπαγκλατεσιανός που κανείς δεν γνωρίζει το όνομά του), αλλά εμείς θέλουμε να το θυμόμαστε…
Ενώ στο φωτισμένο Σύνταγμα ένα αξιοσημείωτο πλήθος αναζητά τρόπους να εκφράσει την απελπισία και την οργή του, παράλληλα στο ίδιο σύμπαν, στις διπλανές σκοτεινές γειτονιές, εξελίσσεται ένα απεχθές έγκλημα εναντίον μεταναστών και ξένων..
Τρίτη 10 Μάη ξημερώματα, ο 44χρονος Μανώλης Καντάρης μαχαιρώνεται θανάσιμα στην γωνία Ηπείρου και Γ’ Σεπτεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας συγκεντρώνονται στο σημείο της δολοφονίας κάτοικοι της περιοχής, φίλοι και συγγενείς. Στο ίδιο σημείο συγκεντρώνονται επίσης εθνικιστές, ακροδεξιοί, οργανωμένα μέλη της χρυσής αυγής και άλλων φασιστικών, παρακρατικών οργανώσεων εκμεταλλευόμενοι πολιτικά τον αποτρόπαιο αυτόν θάνατο. Συνέχεια ανάγνωσης
