καστρόπληκτα
14 άρθρα
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις | Αλληλεγγύη στις/ους μετανάστ[ρι]ες
Εκδήλωση-συζήτηση για τα καστρόπληκτα και το ζήτημα της στέγασης
Η εκδήλωση θα γίνει στο πάρκινγκ στο τσινάρι (Σαχτούρη με Ακρίτα)
το κείμενο-εισήγηση της ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στο γκρέμισμα των καστροπλήκτων σπιτιών:
Τι είναι τα ‘καστρόπληκτα’:
Ο όρος ‘καστρόπληκτο’ δεν δημιουργήθηκε τώρα αλλά αποδίδεται σε όλα τα σπίτια τα οποία βρίσκονται πάνω στην ανακηρυγμένη ‘ζώνη πράσινου’ από το ρυμοτομικό σχέδιο της Άνω Πόλης του 1933 έως και το σημερινό. Η ζώνη πρασίνου βρίσκεται κατά μήκος της εσωτερικής μεριάς των τειχών σε ακτίνα έως και 10 μέτρα από αυτά. Από τον Σεπτέμβρη του 2011ο δήμος έβγαλε τις μπουλντόζες επανενεργοποιώντας ουσιαστικά το πρόγραμμα κατεδαφίσεων. Ανάλογη διαδικασία, που όμως και τότε εμποδίστηκε, είχε ξεκινήσει και το 1997. Συνέχεια ανάγνωσης
>
Η Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Α. Πόλης συμμετέχει μαζί με κάτοικους, γείτονες και αλληλέγγυους στη συνέλευση που οργανώθηκε ενάντια στην κατεδάφιση των καστρόπληκτων σπιτιών της Α. Πόλης. Η συνέλευση παραβρέθηκε μάλιστα στη “λαϊκή” συνέλευση που κάλεσε το Γ΄ Δημοτικό Διαμέρισμα στην πλατεία Τερψιθέας και έθεσε το ζήτημα στη βάση της επιχειρηματολογίας της, δηλαδή εκτός μιας λογικής που βλέπει το γκρέμισμα των καστρόπληκτων ως καθαριότητα και ανάδειξη της ομορφιάς των τοιχών.
Η συνέλευση πραγματοποιείται κάθε εβδομάδα στο παρκινγκ στο Τσινάρι (Ακρίτα με Στρυμώνος). Όποιος/α ενδιαφέρεται να συμμετέχει ας παρακολουθεί τις αφίσες που κολλούνται στην περιοχή για να ενημερωθεί για το επόμενο ραντεβού.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε: Συνέχεια ανάγνωσης
Στο ίδιο έργο θεατές. Πάλι είδαμε συνεργεία του Δήμου να γκρεμίζουν προσφυγικά, «καστρόπληκτα»σπίτια και να απειλούν με κατεδάφιση σπίτια που μένουν μέσα άνθρωποι!Και γιατί όλα αυτά; Για να αναδείξουν τα Βυζαντινά Τείχη; Για τον τουρισμό; Για ν’απορροφήσουν κανά κονδύλι που τους ήρθε στα Ταμεία; Για ν’ ανέβουν τα νοίκια της περιοχήςκαι οι αξίες των διαμερισμάτων των ιδιοκτητών; Μήπως για ν’ ανοίξει καμιά δίοδος, κανένα οικοπεδάκι για τους εργολάβους; Σε κάθε περίπτωση το σύμπλεγμα εργολάβοι -‐Δήμος-‐Αρχαιολογική επιτίθονται στο δικαίωμα της στέγασης όσων δεν έχουν «γεμάτο πορτοφόλι» και «μπαζώνουν»ξανά τηνιστορία αυτής της περιοχής (ειδικά αυτή η Αρχαιολογική «ξεσκίζεται» γιαν’αναδείξει κάθε ελληνοπρεπές μνημείο, «θάβοντας» φυσικά το οθωμανικό και εβραϊκό παρελθόν ολόκληρης της Θεσσαλονίκης).
Να τους θυμίσουμε όμως μερικά πράγματα: η Άνω Πόλη υπήρξε πάντα χώρος φιλοξενίας «ταπεινών και καταφρονεμένων». Το 1878έγινε το νέο σπίτι προσφύγωναπό τη Βοσνία. Στη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 δέχτηκεπυρόπληκτους που έχασαν το σπίτι τους. Το 1922 είδε χιλιάδες πρόσφυγες να καταφτάνουν στις πλαγιές της. Και από τότε νατηνκατοικούν άνθρωποι φτωχοί. Ούτε η αντιπαροχή των δεκαετίωντου ’60-‐’70 δεν την άγγιξε όσο την υπόλοιπη Θεσσαλονίκη. Ούτε ο σεισμός του ’78. Είναι μόλις τη δεκαετία του ’80 αλλά κυρίως του ’90 που έχουμε την «άλωση» της περιοχής απόεργολάβους που εκμεταλλεύονται κάθε τετραγωνικό εκατοστό για να χτίσουν τα λεγόμενα «νέα παραδοσιακά σπίτια»:υψηλοίόγκοι τα περισσότερα, χωρίς ανοιχτωσιά. Πολλοί κάτοικοι της περιοχής, θέλοντας να ξεφύγουν ατομικά από τη φτώχειακαι τα «παλιόσπιτα»,συμφωνούνμε αυτό που συμβαίνει. Δίνουν πρόθυμα τα σπίτια τους για αντιπαροχή ή για απαλλοτρίωση/αποζημίωσηαπό τον Δήμο. Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης ήταν «η έκρηξη των ενοικίων». Οι πιο φτωχοίτης Άνω Πόληςάρχισαν σιγά-‐σιγά να φεύγουν, οι γειτονιές ν’ αλλάζουνκατοίκους και σχέσεις.
Ο Δήμος και οι «παρά τω Δήμο» εργολάβοι,με αφορμή την πολιτιστική πρωτεύουσα του 1997,βάζουνκαι αυτοίμπροστά ένα σχέδιο ανάπλασης της περιοχής:θέλουνμια«Πλάκα», μια«Μονμάρτη», μια «ζώνη» ακριβής κατοικίας για τους πλουσίους του κέντρου.Είναι χαρακτηριστικό ότι τότε έγιναν, με δημόσιους πόρους, η πλακόστρωση δρόμων, το βάψιμο σπιτιών, οι φωταγωγήσεις και άλλαέργα. Πραγματικός σκοπός τους δεν ήταν η«αισθητική ανάδειξη» της περιοχής αλλά το ν’ ανέβει η αξία των ακινήτων/οικοπέδων. Εκείνη όμως την εποχήαναδεικνύεταιμια πρώτη αντίστασηστην κατεδάφιση των «καστρόπληκτων» σπιτιών της οδού Επταπυργίου. Ακούγεται έναςδιαφορετικός δημόσιος λόγος πουμιλά για την ιστορική, προσφυγική μνήμη, για σπίτια που δεν πρέπει να γκρεμιστούν αλλά να κατοικηθούν από τους μη-‐έχοντες.
Και σήμερα; Μετά το «πάγωμα» της διαδικασίας κατεδάφισης των «καστρόπληκτων» φαίνεται ότι οι μπουλντόζες επέστρεψαν. Ήδη από το ’97 και μετά γίνονταν συνέχεια κάποιες κατεδαφίσεις. Τώρα απειλούνται σπίτια στην οδό Ισμήνης, Ευρυμέδοντος, Επταπυργίου και αλλού. Απειλούνται καταλήψεις στέγης, σπίτια φτωχών γερόντων που δεν δέχτηκαν την αναγκαστική απαλλοτρίωση του Δήμου, σπίτια που είναι κατοικήσιμα αν ο Δήμος και οι ιδιοκτήτεςτους (που τα έχουν εγκαταλείψει ή καταστρέψει)τα παραχωρούσαν σε ανέργους ή άπορους ή φοιτητές ή οποιονδήποτε ήθελε να τα συντηρήσει και να τα διασώσειλύνοντας το στεγαστικό του πρόβλημα!
Θα τους αφήσουμε λοιπόν στο καταστρεπτικό τους έργο; Σε μια περίοδο που ηκρίση έχει μεταφερθεί στις πλάτες μας, που κάθε μέτρο που παίρνεται είναι εναντίον μας, σε μια περίοδο που πραγματική φτώχειαμαστίζει τον κόσμο, η ανάγκη της δωρεάν ή φθηνής στέγασης είναι εκρηκτική. Αντίθετα,τα σχέδια της «ανάπλασης»του Δήμουκαι των εργολάβων διώχνουν τον κόσμοπου αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα: θέλουν τα νοίκια ακριβά,ακόμα και για «παραδοσιακές τρύπες»που τώρα τα ονομάζουν…studios…
•ΚΑΝΕΝΑ «ΚΑΣΤΡΟΠΛΗΚΤΟ» ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΝΩ ΠΟΛΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ –ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΚΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝΤΟΥ.
•ΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΣΤΕΓΟΥΣ -‐ΑΝΩ ΠΟΛΗ ΖΩΝΤΑΝΗ, ΟΧΙ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ
Εκδήλωση – Ενημέρωσηγια τις κατεδαφίσεις,
Παρασκευή 16 Σεπτέμβρηστις 19.00 στην οδό Ακρίτα κ Στρυμώνος (πέρασμα για Συκιές-‐Τσινάρι)
Περίπατος στην Κοινωνική Ιστορία της Άνω Πόλης,
Κυριακή 18 Σεπτέμβρηστις 11.30 το πρωί με αφετηρία την πλατεία Κουλέ Καφέ
Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης