Ο Μάης του 1936 μια κορυφαία στιγμή για το κοινωνικό ταξικό κίνημα στην Ελλάδα του 20 αιώνα. Δεν πρόκειται απλά για μια σφαγή από τις δυνάμεις καταστολής της κινητοποιημένης εργατικής τάξης. Τέτοιες σφαγές γίνανε πολλές και πριν τον Μάη και μετά από αυτόν. Ο Μάης αποτελεί μια από εκείνες τις στιγμές που πολλά μοιάζουν δυνατά. Η εργατική τάξη οργανώνεται αυτόνομα έξω και ενάντια από τις ηγεσίες της, απαντάει στην καταστολή, καταλαμβάνει όλο το δημόσιο χώρο, κλείνει τους χωροφύλακες στα τμήματα, για 36 ώρες είναι κυρίαρχη της πόλης.
Στις 2/12/15 απολύονται 3 εργαζόμενες από το καφέ Γέφυρα.
Αυτό συμβαίνει εκδικητικά από το αφεντικό μετά από την απαίτηση των 3 εργαζομένων όλων αυτών που δικαιούνταν μετά από 3, 2 και 1μιση χρόνο εργασίας: Ασφάλιση, καταβολή επιδομάτων αδειών καθώς και των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, προσαύξηση νυκτερινής και κυριακάτικης αργίας.
Στις 25 Φλεβάρη, μέρα του στρατοδικείου του ολικού αρνητή στράτευσης Μ.Τ., πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με άλλες συλλογικότητες και αλληλέγγυο κόσμο, στην στρατολογία Θεσσαλονίκης και στο στρατοδικείο επίσης. Εκεί μεταξύ άλλων μοιράστηκε και το παρακάτω κείμενο:
Στις 25 Φλεβάρη 2016 δικάζεται σε δεύτερο βαθμό ο ολικός αρνητής στράτευσης Μιχάλης Τόλης, στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης. Έχει ήδη καταδικαστεί για ανυποταξία σε καιρό ειρήνης 2 φορές τα τελευταία 3 χρόνια. Παράλληλα, του έχει επιβληθεί 2 φορές το πρόστιμο των 6000 ευρώ το οποίο καταχωρείται στην εφορία και τοκίζεται.
Ξέραμε ότι αρχικά «στο μυαλό ήταν ο στόχος»… , είδαν όμως ότι δεν έφτανε αυτό για να καταστείλει την ολοένα και αυξανόμενη αντίδραση. Και έτσι, παράλληλα, στοχεύσαν και στην «τσέπη». Η οικονομική καταστολή, αλλά και ο φόβος αυτής, παραλύει οποιονδήποτε σκέφτεται να εναντιωθεί στη θέληση του κράτους. Σκοπός τους είναι να καταστήσουν αδύνατο ή δύσκολο να ζήσει με αξιοπρέπεια όποιος αντιστέκεται. Έτσι λοιπόν, εκτός από τα εντάλματα, τις συλλήψεις και τις δίκες, στην περίπτωση όσων αρνούνται να υπηρετήσουν τη «μητέρα πατρίδα», η ίδια τους τιμωρεί με επαναλαμβανόμενα πρόστιμα που χρεώνονται στο φορολογικό μητρώο τους.
Για ποιόν λόγο χρειαζόμαστε τον στρατό; Διαλέξτε τη σωστή απάντηση.
- Για να προστατέψει την πατρίδα από τις εξωτερικές απειλές.
- Για να γαλούχησει υπάκουους πολίτες.
- Για να βοηθήσει την αστυνομία στην εσωτερική καταστολή.
Τις προηγούμενες μέρες, στο πλαίσιο των παρεμβάσεων των δράσεων αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης για το θέμα της άρνησης στράτευσης – με αφορμή το επερχόμενο στρατοδικείο του ολικού αρνητή στράτευσης Μ. Τ. – παρεμβήκαμε και σε εφορίες της θεσσαλονίκης μαζί με άλλες ομάδες και άτομα.
Στο πλαίσιο της παρέμβασης μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:
Ούτε μια ώρα στο στρατό
Ούτε ένα ευρώ στα ταμεία τους
Καμία ποινική ή οικονομική δίωξη στους ολικούς αρνητές στράτευσης!
Δίκαια αναρωτιέται κάποιος γιατί μια παρέμβαση κατά του στρατού γίνεται σε ένα χώρο όπως η εφορία. Η πρώτη απάντηση είναι προφανής αν αναλογιστούμε ότι, μόνο για το 2015, για στρατιωτικές δαπάνες είχαν προϋπολογιστεί 3,3 δις ευρώ. Σε αυτά, δεν προστίθενται έξοδα που είτε υπάγονται στα «μυστικά κονδύλια» του κράτους είτε σε μίζες εξοπλιστικών και τα δικαστικά έξοδα για τη δίωξη αυτών. Αυτά τα χρήματα είναι μαζεμένα από την φορολογία όλων των πολιτών. Σε αυτά, προστίθενται πολλά ακόμα εκατομμύρια που λαμβάνονται μέσω κονδυλίων από την Ε.Ε. Φανταστείτε τα χρήματα αυτά να διατίθεντο για άλλους σκοπούς…
Την ημέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς, όπως και σε άλλες χώρες, πραγματοποιείται στο Μιλάνο της Ιταλίας μια διαδήλωση που αποτέλεσε τόπο συνάντησης των κινημάτων (σωματεία βάσης, κοινωνικά κέντρα, φοιτητικές και μαθητικές ομάδες, επιτροπές αγώνα για τη στέγη, μεταναστευτικές κοινότητες, το κίνημα NO TAV, κλπ) ενάντια στα μέτρα λιτότητας της ιταλικής κυβέρνησης. Την ίδια στιγμή, αποτέλεσε το αποκορύφωμα του κινήματος NO EXPO Milan ενάντια στην παγκόσμια επιχειρηματική έκθεση EXPO 2015 που είχε εγκαίνια την ίδια ημέρα. Στην διαδήλωση ενάντια στην EXPO 2015 συμμετείχαν διαδηλώτριες/ες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Η EXPO είναι Διεθνής Έκθεση που πραγματοποιείται σε διαφορετικές χώρες του κόσμου, αναζητώντας εναλλακτικούς τρόπους ανάπτυξης, ή αλλιώς νέους τρόπους εκμετάλλευσης και υποτίμησης των ζωών μας. Είναι στην ουσία, η προσπάθεια ανασυγκρότησης του κεφαλαίου, μέσα από εικονικά νέες μορφές ανάπτυξης «αειφόρου», «βιώσιμης», «πράσινης». Η εκμετάλλευση, έτσι, πλασάρεται σαν κάτι καινοτόμο με γνώμονα τον άνθρωπο, ενώ στην πραγματικότητα είναι η σανίδα σωτηρίας του κεφαλαίου, το άνοιγμα σε νέες αγορές για την περαιτέρω κερδοφορία του.
Μπροσούρα από την αντιμιλιταριστική εκδήλωση 25/11 με τον τίτλο:
“Λογοτεχνικές ψηφίδες του αντιμιλιταριστικού – αντιπατριωτικού αγώνα (Μέρος Α΄)”
Θεώδωρου Λασκαρίδη: “Το φονικό μοιραίο βόλι” (1920-1921)
Στρατή Μυριβίλη: “Πολεμος” (1928), “Η ζωή εν τάφω” (1924)
Χρίστου Ριζόπουλου: “Αναμνήσεις από το καλπάκι” (1933)
H μπροσούρα τυπώθηκε από την τυπογραφική collectiva Druck (θεσσαλονίκη) και διατίθεται χωρίς αντίτιμο – με ελεύθερη συνεισφορά.
- “Δεκέμβρης του 1944: Κριτική προσέγγιση στα γεγονότα πριν και μετά την σύγκρουση” Παναγιώτης Δ. Οικονομόπουλος, εκδόσεις άρδην 2007 dekemvris_44_ocr_bookmark_fin
- “Στα κρατητήρια της εθνικής πολιτοφυλακής. (Πολιτικό χρονικό Οχτώβρη 1944)”. Θ.Πιστη, εκδόσεις πρωτοποριακή βιβλιοθήκη 1986 Th.Pisti_Sta_kratitiria_tis_ethnikis_politofilakis
- “Δεκέμβρης του 1944. Συζήτηση με τον Παναγιώτη Οικονομόπουλο” εκδόσεις άρδην sizitisi_oikonomopulou
Στις αρχές του Σεπτέμβρη, η συνέλευσή μας (Ανοικτή Συνέλευση Αγώνα Άνω Πόλης) οργάνωσε καμπάνια αλληλεγγύης στους πρόσφυγες στην Ειδομένη με το γενικό σύνθημα «Πρόβλημα δεν είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Είναι οι πόλεμοι, τα σύνορα, τα κράτη». Στο πλαίσιο της καμπάνιας οργανώθηκαν δράσεις (μικροφωνική, αναγραφή συνθημάτων, μοίρασμα 2000 κειμένων), μεταξύ των οποίων περιλαμβανόταν και η εβδομάδα συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης κατά το διάστημα από 14 έως 18 Σεπτεμβρίου.
Η ανταπόκριση ενός κομματιού του καθημερινού κόσμου της Άνω Πόλης ήταν πραγματικά εγκαρδιωτική. Καθαρός και καλοσυντηρημένος ρουχισμός, είδη πρώτης ανάγκης ( πάνες, σερβιέτες, σαπούνια, έτοιμη τροφή κ.ά.) γέμισαν την καρότσα ενός αγροτικού και τα πορτμπαγκάζ τριών αμαξιών, στέλνοντας από την Άνω Πόλη ένα μήνυμα κουράγιου και έναν χαιρετισμό αλληλεγγύης στους πρόσφυγες.
Τα πράγματα δόθηκαν στους ανθρώπους που έρχονται αδιάκοπα όλο το εικοσιτετράωρο κατά εκατοντάδες αναμένοντας να περάσουν τα σύνορα, συχνά για πολλές ώρες, μέσα σε τέντες και αναζητώντας πρώτες βοήθειες σε προσωρινά ιατρεία που, περισσότερο από ό, τι άλλο εκεί, φαίνονται να υπάρχουν κυρίως για να στηρίξουν την επίφαση της ανθρωπιστικής μέριμνας του ελληνικού κράτους και της ΕΕ. Οι ευκαιρίες μας να επικοινωνήσουμε επιβεβαίωσαν την αδιάκοπη ροή οικογενειών, ηλικιωμένων, ασυνόδευτων παιδιών, μεμονωμένων, που προσπαθούν να ξεφύγουν από έναν πόλεμο που δεν νοιώθουν δικό τους. Όπως και όσοι προηγήθηκαν, γνωρίζουν ότι η φυγή και ο αγώνας τους θα προσκρούουν στα σύνορα που θα συναντούν κάθε φορά, στα παιχνίδια των κρατικών και διακρατικών συμφερόντων και συμφωνιών, στη βία που αυτά υπαγορεύουν στις συνοριακές τους δυνάμεις, στην κατά κεφαλήν ταρίφα των διακινητών, στο κρύο, σε αρρώστιες, σε τοκετούς χωρίς την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική φροντίδα, σε κάθε λογής κακουχίες, και, ίσως, κάποιοι γνωρίζουν για την περαιτέρω αναμέτρησή τους με το κεφάλαιο των χωρών «υποδοχής» και την «εύρυθμη» πια και με ανθρωπιστικά προσχήματα κάλυψη των αναγκών του, όχι των δικών τους.
Κοινός μας εχθρός τα αφεντικά που μας κλέβουν τις ζωές, τα κράτη που μας κρατάνε υποταγμένους για τα συμφέροντα των «μεγάλων», ο ρατσισμός, ο φασισμός, η μισαλλοδοξία, τα σύνορα, ο πόλεμος.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών
Για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης
Ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΓΩΝΑ ΑΝΩ ΠΟΛΗΣ
Το κειμενο σε pdf: eidomeni blog
Φωτογραφίες από τη μεταφορά των ειδών πρώτης ανάγκης στην Ειδομένη:
Τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα του πλανήτη
Το κείμενο που κρατάς στα χέρια σου είναι μια ελάχιστη κίνηση επικοινωνίας και έκφρασης της αλληλεγγύης μας. Είμαστε απλοί καθημερινοί άνθρωποι που οι περισσότεροι και οι περισσότερες εξαντλούμε τις μέρες μας σε κακοπληρωμένες δουλειές ή ψάχνοντας για μία. Δεν ανήκουμε σε κάποια φιλανθρωπική, θρησκευτική οργάνωση ή ΜΚΟ, ούτε έχουμε καμία σχέση με το ελληνικό κράτος και τους φορείς του. Δεν ανήκουμε σε κανένα κόμμα, λειτουργούμε ενάντια σε κάθε κυριαρχία και διαμορφώνουμε μόνοι το λόγο και τις πράξεις μας….
Όλοκληρο το ελληνικο εδω: eidomenh GR
English: eidomenh ENG
French: eidomenh FR
Farsi: eidomenh Farsi
“Ήμουν στον στρατό δυο χρόνια. Τα δυο χρόνια αυτά ήταν αρκετά για να καταλάβω πως οι σφαγές που γινόταν δεν είχαν κανένα νόημα. Εγώ δεν δέχτηκα να σκοτώσω κανέναν γιατί καμιά από τις δυο πλευρές- τις τρείς – πέντε -δέκα κανείς δεν ξέρει πόσες πια πλευρές- δεν μάχεται για κάποιο ιδανικό, παρά για τα συμφέροντα λίγων αφεντικών και για να κάνουν το παιχνίδι των Αμερικάνων, των Γερμανών, των πολυεθνικών.”
Λόγια Σύριου πρόσφυγα
Όλο το κείμενο εδώ: prosfigess